ΚΕΙΜΕΝΑ

Ὁσίου Γέροντος Ἰουστίνου Πόποβιτς …Νά νικοῦμε τήν ἁμαρτία ὄχι χάριν τοῦ ἄλλου, ἀλλά χάριν ἡμῶν τῶν ἰδίων. Διότι, νά ξέρῃς, ἡ κάθε ἁμαρτία σου εἶναι πολεμιστής τοῦ διαβόλου. Κάθε ἁμαρτία πού ἐσύ ἀγαπᾶς, πού κρατᾶς μέσα σου –φανερά ἤ κρυφά, τό ἴδιο κάνει– εἶναι τό δόρυ τοῦ διαβόλου, ἀήττητο φοβερό ὅπλο. Ἀήττητο βέβαια ὅσο δέν […]

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου Τὰ ἑξῆς παραγγέλνει ὁ Θεὸς στοὺς ἀνθρώπους: «κανεὶς ἀπὸ σᾶς ἂς μὴ διατηρεῖ στὴν καρδιά του κακία γιὰ τὸν ἀδελφό του» (Ζαχ. ζ´ 10) καὶ «κανεὶς ἂς μὴν συλλογίζεται τὴν κακία τοῦ ἄλλου» (Ζαχ. η´ 17). Δὲν λέει μόνο, συγχώρεσε τὸ κακὸ τοῦ ἄλλου, ἀλλὰ μὴν τὸ ἔχεις οὔτε στὴ σκέψη σου,

Η Αγία Γραφή είναι κατά κάποιον τρόπο η βιογραφία του Θεού στον κόσμο αυτό. Και μάλιστα από την Αγία Γραφή, η Καινή Διαθήκη είναι η βιογραφία του σαρκωθέντος Θεού σ’ αυτό τον κόσμο. Μέσα σ’ αυτήν περιγράφεται πώς ο Θεός, για να δείξει τον εαυτό Του στους ανθρώπους, έστειλε τον Θεό Λόγο, ο οποίος σαρκώθηκε

Τεράστιος είναι ο κατάλογος των αναγκών, τις οποίες ο σύγχρονος άνθρωπος επινοεί με πάθος. Και για την ικανοποίηση των πολυάριθμων και χωρίς νόημα αναγκών τους οι άνθρωποι μετέβαλαν αυτόν τον χρυσό αστέρα του Θεού [την γη] σε σφαγείο. Ο Φιλάνθρωπος όμως Κύριος αποκάλυψε προ πολλού το ένα «ου έστι χρεία» (Λουκ. 10:42) σε κάθε άνθρωπο

Ἀρχιμανδρίτης Σπυρίδων Μπιλάλης (1918 -1974) Ἡ πατροπαράδοτος Ἀλήθεια τῆς ἐν Χριστῷ θείας Ἀποκαλύψεως κινδυνεύει νά ἀλλοιωθῇ εἰς τάς ψυχάς τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἀπό τήν αἵρεσιν. Ἐκεῖνο πού δέν κατόρθωσεν ὁ Νέρων καί οἱ ἄλλοι διῶκται, θά τό ἐπετύγχανον αἱ αἱρέσεις, ἐάν τελικῶς ἐπεκράτουν. Πρῶτος λοιπόν κίνδυνος τῆς παραποιήσεως τῆς πατρώας πνευματικῆς κληρονομίας εἶναι ἡ αἱρετική διδαχή,

Ἡ ψευδοεπιστήμη τῆς Ἀστρολογίας, ἀποτελεῖ ἐπιβίωση τῆς ἀρχαίας Ἀστρολατρίας καὶ βασίζεται στὴν ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου νὰ μάθει τὶ θὰ τοῦ συμβεῖ στὸ μέλλον. Ἔτσι οἱ ἄνθρωποι πίστεψαν ὅτι τὰ ἄστρα, μὲ τὰ ὁποῖα ταυτίζονταν οἱ θεοί, μπορεῖ νὰ προλέγουν τὸ μέλλον τους! Τὴν φιλοπερίεργη αὐτὴ ἀνθρώπινη τάση ἐκμεταλλεύτηκαν οἱ ἐπιτήδειοι «ἀστρολόγοι», προκειμένου μὲ τὶς «προβλέψεις»

Αγίου Επισκόπου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ …Ο αντίχριστος θα εισηγηθή στην ανθρωπότητα την δημιουργία μιας ανώτατης παγκόσμιας ειρήνης και ευημερίας. Θα προσφέρη τιμές, πλούτη, μεγαλεία, σημαντικές ανέσεις και σαρκικές ηδονές. Και όσοι ποθούν επίγεια πράγματα, θα τον δεχθούν. Και θα τον ονομάσουν «κύριό» τους[13]. Ενώπιον της ανθρωπότητος ο αντίχριστος θα ανοίξη ένα τέτοιο ανεξήγητο με την τότε

Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου Ἐπιστολὴ 48 (ΜΗ΄) στὸ τέκνο του τὸν Ἀθανάσιο(ποὺ εἶχε περιπέσει στὴν μοιχειανικὴ αἵρεση) […] Πρόσεχε λοιπόν, ἀδελφέ, τί λέγει ὁ μέγας Βασίλειος σ΄ ἐκείνους ποὺ κρίνουν τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὸ πλῆθος. «Αὐτὸς ποὺ δὲν τολμᾶ», λέγει, «νὰ δικαιολογήσει τὴ συζήτηση ποὺ γίνεται, οὔτε ἔχει νὰ παρουσιάσει ἀποδείξεις, καὶ ἐξαιτίας αὐτοῦ καταφεύγει

       Γιὰ τὰ ἡρωϊκὰ κατορθώματα τῶν ἀγωνιστῶν μας στὸν πόλεμο τοῦ ’40 ἔχει χρησιμοποιηθῇ ὁ ὅρος ἐποποιΐα. Ὄχι ἀτυχῶς. Πῶς ἀλλοιῶς θὰ μποροῦσε νὰ χαρακτηρίσῃ κανεὶς τὰ ἀνδραγαθήματα τῶν Ἑλλήνων στὸν ἑλληνοϊταλικὸ πόλεμο ἀλλὰ καὶ μετά, στὴν γερμανικὴ ἀντίσταση, παρὰ ὡς ἔργα μεγάλα καὶ θαυμαστά, ποὺ ξεπερνοῦν πράγματι τὴν σφαῖρα τῆς λογικῆς καὶ ἀγγίζουν τὰ ὅρια

(+14-10-1905) Τοῦτο καὶ μόνον εἶναι, Κύριε, φώτισόν με νὰ γνωρίσω τὸ θέλημά σου, καὶ δῶσε μου ἰσχὺν νὰ τὸ τελειώσω, οἴμοι τοῦ μιαροῦ καὶ ἀκαθάρτου. Ὅ,τι καλὸν κάνεις εἰς τοὺς ἀδελφούς σου, ὁ Χριστὸς τὸ ἀναδέχεται εἰς τοῦ λόγου του. Ὅποιος ἀκούσῃ κανένα καὶ λέγει κατὰ τοῦ ἄλλου ἀδελφοῦ, ὀπίσω του, καὶ ὑπάγῃ καὶ τὸ