ΚΕΙΜΕΝΑ

Ομιλία εις την Μεγάλη Παρασκευή Αγίου Γέροντος Ιουστίνου Πόποβιτς Ποτέ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δέν εἶχε λιγώτερο Θεό μέσα του ὁ ἄνθρωπος ἀπό σήμερα. Ποτέ λιγώτερος Θεός ἀπό σήμερα. Σήμερα ὁ διάβολος «σαρκώθηκε» μέσα στόν ἄνθρωπο, γιά νά ἀποσαρκώσῃ τόν Θεάνθρωπο. Σήμερα ὅλο τό κακό μπῆκε στό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά ἀποδιώξῃ τόν Θεό ἀπό […]

Γράφει ο Μυργιώτης  Παναγιώτης – Μαθηματικός Διανύουμε ήδη την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα των παθών του Κυρίου, τα οποία κορυφώνονται τη Μ. Παρασκευή και μας οδηγούν στην πιο λαμπρή ημέρα. Στην Ανάσταση του Θεανθρώπου, στη νίκη της Ζωής επί του θανάτου. Η Αγία Εκκλησία μάς οδηγεί σιγά σιγά, σοφά και μεθοδικά ώστε να βιώσουμε με

 Την επόμενη μέρα από την Κυριακή των Βαΐων, τη Μεγάλη Δευτέρα, η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του «Παγκάλου» Ιωσήφ, γιου του Ιακώβ, που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, ενώ η μέρα είναι επίσης αφιερωμένη και στην άκαρπη συκιά που την καταράστηκε ο Χριστός και ξεράθηκε.  Ο Χριστός περπατώντας στους δρόμους της Ιερουσαλήμ, την επομένη ημέρα

Αββά Δωροθέου Ας ερευνήσουμε, αδελφοί μου, να βρούμε ποιος είναι ο λόγος που μερικές φορές ακούει κανείς ένα προσβλητικό λόγο και τον ξεπερνάει χωρίς να ταραχθεί, σαν να μην άκουσε σχεδόν τίποτα, ενώ άλλοτε με τον ίδιο λόγο αμέσως ταράζεται. Ποιά είναι η αιτία μιας τέτοιας διαφοράς; Άραγε, έχει μια μόνο αιτία αυτό το πράγμα

π. Δημήτριος Στανιλοάε Ὁ Κύριός μας συνέδεσε ἀναπόσπαστα τή συγχώρεση μας ἀπό τόν Θεό μέ τή συγχώρεση πού ὀφείλουμε νά δίνουμε στούς ἀνθρώπους, πού μᾶς ἔβλαψαν. (Κυριακή προσευχή, Ματθ. στ’ , 12 καί ἡ παραβολή τῶν δύο ὀφειλετῶν, Ματθ. κη’, 21-35). Στήν πραγματικότητα καί στίς περισσότερες περιπτώσεις τά ἁμαρτήματα γιά τά ὁποῖα ζητᾶμε τή συγγνώμη

Ἡ Β´ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν εἶναι ἀφιερωμένη σ᾿ ἕνα ὑπέρμαχο τῆς Ὀρθοδοξίας: τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, Ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη, τέλη τοῦ 13ου αἰώνα, γύρω στὰ 1296. Ἔχοντας «περιφανεῖς καὶ ἐνδόξους γονεῖς», τὸ συγκλητικὸ Κωνσταντῖνο καὶ τὴν εὐσεβέστατη Καλλονή, φρόντισε νὰ κοσμήσει πιὸ πολὺ τὸν ἐσωτερικὸ ἄνθρωπο, ποὺ δὲν φαίνεται,

Καθηγ. Λειτουργικής Ιωάννου Φουντούλη (+) Στην επίσημη λειτουργική γλώσσα η ακολουθία αυτή ονομάζεται «Ακάθιστος Ύμνος» ή μονολεκτικά «Ακάθιστος» από την ορθία στάση, που τηρούσαν οι πιστοί καθ’ όλη τη διάρκεια της ψαλμωδίας της. Έτσι και με τα λόγια και με τη στάση του σώματος εκφράζεται η τιμή, η ιδιαίτερη ευλάβεια, η ευχαριστία προς εκείνη, προς

Ἡ νόμιμη ἄθληση εἶναι κάτι τὸ πολὺ σοβαρό. Εἶναι κάτι ποὺ πρέπει νὰ προσέξει ὁ κάθε Χριστιανὀς, «ἵνα μὴ εἰς κενὸν τρέχῃ» (Γαλ. β΄ 2). Ἰδιαίτερα πρέπει νὰ τὸ προσέξουμε καὶ ὅσοι ἀνήκουμε σ’ ἐκκλησιαστικοὺς ὀργανισμούς, σὲ ἱεραποστολικὲς ὀργανώσεις καὶ γενικώτερα σὲ χριστιανικὲς ὁμάδες. Γιατὶ καὶ ἐδῶ, δυστυχῶς, μπορεῖ νὰ εἰσχωρήσει τὸ ἰδιάζον, ἡ παρεξήγηση

Από το Γεροντικό Ο αββάς Δανιήλ διηγούνταν σχετικά με τον αββά Αρσένιο και έλεγε: «Τόσα χρόνια έμεινε μαζί μας ο γέροντας και μόνο ένα καλάθι σιτάρι του δίναμε για τις ανάγκες όλης της χρονιάς˙ και όταν τον επισκεπτόμασταν, τρώγαμε και εμείς από εκείνο». Έλεγε ο αββάς Βενιαμίν: «Όταν κατεβήκαμε στη Σκήτη μετά τον θερισμό, μας

            Ἡ ἔλλειψη τῆς ἀγάπης ἔχει δύο ὄψεις. Καὶ οἱ δύο αὐτὲς συντελοῦν στὴν δυστυχία τοῦ ἀνθρώπου.             Ἡ πρώτη εἶναι ἐκείνη, ποὺ δὲν κάνει κακὸ στὸν ἄλλο. Χωρὶς ὅμως νὰ κάνει καὶ καλό. Εἶναι ἡ οὐδέτερη. Δὲν βοηθάει τὸν πλησίον. Δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸν διπλανό της. Δὲν ὑπάρχει σύνδεσμος μὲ τὸν συνάνθρωπο. Εἶναι ἡ