ΚΕΙΜΕΝΑ

Ιερός Νικόλαος Καβάσιλας Έργο της ιερουργίας των θείων μυστηρίων είναι η μεταβολή των προσφερομένων δώρων σε σώμα και αίμα Χριστού. Ο δε σκοπός είναι ο αγιασμός των πιστών, οι οποίοι με τη λήψη των μυστηρίων αυτών παίρνουν την άφεση των αμαρτιών τους, την κληρονομία της βασιλείας των ουρανών και τα παρόμοια αγαθά. Προπαρασκευαστικά και συντελεστικά […]

Ἁγίου Μητροπολίτου Φιλαρέτου τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς 16. Αμαρτήματα αυτοκαταστροφής Μέθη και φιλαργυρία. Χριστιανική ανιδιοτέλεια.Η στάση του Χριστιανού απέναντι στην σωματική υγείακαι η συμπεριφορά στην ασθένεια. Στάση απέναντι στον θάνατο.Το αμάρτημα της αυτοκτονίας. Από τα «ἔργα τῆς σαρκός»[1], δηλαδή τις αμαρτίες που είναι βαθιά ριζωμένες στην ίδια την φύση του ανθρώπου, ίσως η πιο επικίνδυνη είναι

Ο Παπαδιαμάντης υπήρξε ο κορυφαίος λογοτέχνης πεζογράφος που ανέδειξε ο ελληνικός χώρος και κόσμος από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα. Ήταν όμως και ποιητής. Όχι διότι έγραψε κάποια ποιήματα που δεν έχουν ιδιαίτερη ποιητική πνοή. Όπως γράφεται στη δίτομη ιστορία μου του Ελληνικού Κόσμου (τόμ. Β΄, σ.531 – Οι παραπομπές γίνονται στην έκδοση Βαλέτα), η

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου Θά σοῦ πάει καλά ὅλη ἡ χρονιά, ὄχι ἄν μεθᾶς τήν πρώτη τοῦ μηνός, ἀλλά ἄν καί τήν πρώτη τοῦ μηνός καί κάθε μέρα κάνεις αὐτά πού ἀρέσουν στόν Θεό. Διότι ἡ ἡμέρα γίνεται κακή ἤ καλή ὄχι ἀπό τήν δική της φύση, ἀφοῦ δέν διαφέρει ἡ μιά μέρα ἀπό τήν ἄλλη,

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Θέλετε νὰ σᾶς πῶ καὶ ἄλλην αἰτία, γιὰ τὴν ὁποία φοβόμαστε τὸν θάνατο; Γιατί δὲν ζοῦμε ἐνάρετη ζωὴ καὶ δὲν ἔχουμε καθαρὴ συνείδηση. Ἀλλιῶς ὁ θάνατος δὲν θὰ μᾶς τρόμαζε. Ἀπόδειξέ μου ὅτι θὰ κληρονομήσω τὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν καὶ σφάξε με τώρα κιόλας. Θὰ σοῦ χρωστάω μάλιστα καὶ χάρη γιὰ

Άγιος Φιλάρετος της Νέας Υόρκης (+1985) 1. Θυμήσου: είσαι τέκνο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αυτό δεν είναι λόγος κενός. Θυμήσου σε τί υποχρέωση σε θέτει τούτο. 2. Η γήινη ζωή είναι φευγαλέα. Δεν θα καταλάβεις πόσο σύντομα περνάει. Αλλά από αυτή την ζωή είναι που η αιώνια κατάταξή σου θα καθορισθεί. Μην το ξεχνάς αυτό ούτε

Ὁσίου Γέροντος Ἰουστίνου Πόποβιτς …Νά νικοῦμε τήν ἁμαρτία ὄχι χάριν τοῦ ἄλλου, ἀλλά χάριν ἡμῶν τῶν ἰδίων. Διότι, νά ξέρῃς, ἡ κάθε ἁμαρτία σου εἶναι πολεμιστής τοῦ διαβόλου. Κάθε ἁμαρτία πού ἐσύ ἀγαπᾶς, πού κρατᾶς μέσα σου –φανερά ἤ κρυφά, τό ἴδιο κάνει– εἶναι τό δόρυ τοῦ διαβόλου, ἀήττητο φοβερό ὅπλο. Ἀήττητο βέβαια ὅσο δέν

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου Τὰ ἑξῆς παραγγέλνει ὁ Θεὸς στοὺς ἀνθρώπους: «κανεὶς ἀπὸ σᾶς ἂς μὴ διατηρεῖ στὴν καρδιά του κακία γιὰ τὸν ἀδελφό του» (Ζαχ. ζ´ 10) καὶ «κανεὶς ἂς μὴν συλλογίζεται τὴν κακία τοῦ ἄλλου» (Ζαχ. η´ 17). Δὲν λέει μόνο, συγχώρεσε τὸ κακὸ τοῦ ἄλλου, ἀλλὰ μὴν τὸ ἔχεις οὔτε στὴ σκέψη σου,

Η Αγία Γραφή είναι κατά κάποιον τρόπο η βιογραφία του Θεού στον κόσμο αυτό. Και μάλιστα από την Αγία Γραφή, η Καινή Διαθήκη είναι η βιογραφία του σαρκωθέντος Θεού σ’ αυτό τον κόσμο. Μέσα σ’ αυτήν περιγράφεται πώς ο Θεός, για να δείξει τον εαυτό Του στους ανθρώπους, έστειλε τον Θεό Λόγο, ο οποίος σαρκώθηκε