ΙΣΤΟΡΙΚΑ

Γράφει η Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος – Θεολόγος Ὁ χρόνος πάγωσε ἐκεῖνο τό τραγικό πρωινό τῆς 20ῆς Ἰουλίου, πρίν 50 χρόνια, ὅταν τό «χρυσοπράσινο φύλλο» τῆς Μεσογείου, ἡ Κύπρος μας, ἄρχισε νά αἱ­μορραγεῖ κάτω ἀπό τή βίαιη μπότα τοῦ τούρκου κατακτητῆ, πού εἰσέβαλε μέ μένος στό νησί, σκορπώντας τόν ὄλεθρο, τόν θάνατο, τήν ἀπόγνωση καί τήν καταστρο­φή. […]

            Ἐπὶ τῇ ἐπετείῳ τῆς Κοιμήσεως τοῦ ἀειμνήστου Ἐπισκόπου Μαγνησίας Χρυσοστόμου πρὸ 51 ἐτῶν (+13-7-1973 ἐκ.ἡμ.), δημοσιεύουμε ἐνδιαφέρον κείμενό του ἀπὸ τὸν Ἡμεροδείκτη τοῦ 1967, τὸν ὁποῖον εἶχε διανθίσει μὲ σοφὰ ρητά του, εἰς τιμὴν τῆς μακαρίας μνήμης τοῦ ἐξαιρετικοῦ αὐτοῦ Ἀρχιερέως τῆς μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας μας. Τὸ ἀπόσπασμα εἶναι παρμένο ἀπὸ τὸ βιβλίο: Ἐπισκόπου Χρυσοστόμου,

Μακαριστοῦ Γέροντος Χρυσάνθου Ἁγιαναννίτου(1895-1981) ΟΤΑΝ ἦλθεν ὁ πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης εἰς τό Ἅγιον Ὄρος, ἤρχισαν αἱ συζητήσεις μεταξύ τῶν Πατέρων διά τάς θεωρίας του· ἡ πρώτη του θεωρία ἦτο ἡ ἐφαρμογή τοῦ Νέου (Γρηγοριανοῦ) ἡμερολογίου. Ἐρωτώμενος οὗτος ὁ Μεταξάκηςὑπό τῶν τυπικαρέων τῶν Ἱερῶν Μονῶν διά τόν ἀντικανονικόν τρόπον τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ Νέου Ἡμερολογίου, ἀπεκρίνατο ὅτι,  ὅταν ἐφαρμοσθῇ τό Νέον Ἡμερολόγιον, νά

       Γιὰ τὰ ἡρωϊκὰ κατορθώματα τῶν ἀγωνιστῶν μας στὸν πόλεμο τοῦ ’40 ἔχει χρησιμοποιηθῇ ὁ ὅρος ἐποποιΐα. Ὄχι ἀτυχῶς. Πῶς ἀλλοιῶς θὰ μποροῦσε νὰ χαρακτηρίσῃ κανεὶς τὰ ἀνδραγαθήματα τῶν Ἑλλήνων στὸν ἑλληνοϊταλικὸ πόλεμο ἀλλὰ καὶ μετά, στὴν γερμανικὴ ἀντίσταση, παρὰ ὡς ἔργα μεγάλα καὶ θαυμαστά, ποὺ ξεπερνοῦν πράγματι τὴν σφαῖρα τῆς λογικῆς καὶ ἀγγίζουν τὰ ὅρια

ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ἕνα σύντομο ἀπόσμασμα ἀπὸ τὸ Κεφάλαιο ΙΕ΄ («Ἡ δύσκολη καὶ ἔνδοξη περίοδος ἕως τῆς Κοιμήσεως τοῦ Ἁγίου πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου») ἀπὸ τὸν Τόμο Β΄ τοῦ ἔργου μας: «Ἐπίσκοπος Μαγνησίας Χρυσόστομος Νασλίμης (1910-1973) – Ἀκατάβλητος Ἀγωνιστὴς Πίστεως καὶ Ὑπομονῆς», Ἀθήνα 2020, σελ. 43-46, προκειμένου νὰ τιμήσουμε τὴν μνήμη τοῦ Ὁμολογητοῦ Πατρὸς καὶ κορυφαίου τῆς Ὀρθοδοξίας

Ἐπὶ τῇ συμπληρώσει 50 ἐτῶν ἀπὸ τῆς μακαρίας Κοιμήσεώς του Ὁ Ἐπίσκοπος Μαγνησίας Χρυσόστομος, κατὰ κόσμον Χρῆστος Νασλίμης, γεννήθηκε στὸν Βόλο τὸ ἔτος 1910. Οἱ γονεῖς του, Ἐμμανουὴλ καὶ Εὐαγγελία, ἐκοιμήθησαν νωρὶς ὅταν αὐτὸς ἦταν τριῶν ἤ πέντε ἐτῶν, καὶ τὴν ἀνατροφὴ τοῦ ὀρφανοῦ ἀνέλαβε ἡ εὐσεβὴς θεία του Γλυκερία, μία ἀφιερωμένη ψυχὴ ποὺ ζοῦσε

Κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας στην περιοχή μας (1423-1881) η Λάρισα ήταν ουσιαστικά μια τουρκοκρατούμενη πόλη. Η εγκατάσταση μεγάλου αριθμού στρατιωτικών δυνάμεων λόγω της ευνοϊκής γεωγραφικής θέσης της, η μετοικεσία μεγάλου αριθμού τουρκογενούς πληθυσμού από τα βάθη της Μ. Ασίας και ο εξισλαμισμός είχαν υποχρεώσει τον χριστιανικό πληθυσμό της να εγκαταλείψει την πόλη και

+ Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος Κλήμεντος Α. Ἐκκλησιοµάχος Οἰκουµενισµὸς καὶ Ἡµερολογιακὸ Θέµα      ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ, οἱ ἅγιες Οἰκουμενικὲς καὶ Τοπικὲς Σύνοδοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ἦταν ἀνέκαθεν Σύνοδοι τῆς Παραδόσεως, γιὰ τὸν λόγο δὲ τοῦτο εἶχαν τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἐπισφράγιση τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος. Αὐτὸ ἀποτελοῦσε καὶ τὴν ἀσφάλεια τῆς µὴ παρεκκλίσεως καὶ

Εἰσαγωγικά:             Οἱ Προπάτορές μας στὴν Ἀκαινοτόμητη Πίστη εἶχαν ἐξ ἀρχῆς τῆς Ἡμερολογιακῆς Μεταρρυθμίσεως τοῦ 1924 χρησιμοποιήσει ὡς ἐπιχείρημα ἐναντίον της, μεταξὺ ἄλλων, καὶ τὴν περικοπὴ ἤ τὴν πλήρη κατάργηση τῆς Νηστείας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἀπὸ τοὺς τολμητίες Καινοτόμους.             Στὸ θέμα αὐτὸ ἐπανήρχοντο ὅποτε τοὺς ἐδίδετο ἡ εὐκαιρία, προκειμένου νὰ τονίσουν τὸ ἀνεπίτρεπτο τῆς

Ὀρθοδοξία καὶ Οἰκουμενισμὸς Εἰσαγωγικὰ             Προβαίνουμε στὴν ἀνάρτηση ἑνὸς σημαντικοῦ ὁμολογιακοῦ κειμένου, ὑπογραφομένου ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Ἐπίσκοπο Κυκλάδων καὶ Νήσων Γαβριὴλ (+1998), τῆς Ἐκκλησίας μας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος, τὸ ὁποῖο κυκλοφόρησε πρὸ 40ετίας, τὸ θέρος τοῦ 1983, ἐπ΄ εὐκαιρίᾳ τῆς συγκλήσεως τῆς ΣΤ’ Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν» στὸ Βανκοῦβερ τοῦ Καναδᾶ.