ΙΣΤΟΡΙΚΑ

ὅπως τὴν περιγράφει ὁ φιλικὸς Κωνσταντῖνος Ῥάμφος Τὴν Μεγάλην Δευτέραν τοῦ 1821, τρεῖς ὥρας μετὰ τὸ μεσονύκτιον, ὅτε ἅπαντες οἱ ἐν τῷ πατριαρχείῳ ἐκοιμῶντο ὕπνον βαθύν, ὁ ἀοίδιμος πατριάρχης Γρηγόριος κατέβαινε τὴν κλίμακα, φέρων εἰς χεῖρας κλεῖδα καὶ ὑπὸ τῶν σεβασμιωτάτων συνοδικῶν, τῶν μητροπολιτῶν Καισαρείας, Δέρκων, Ἐφέσου, Χαλκηδόνος, Νικομηδείας καὶ Νικαίας, παρακολουθούμενος. Κατελθὼν δὲ εἰς […]

Καλλίνικος ἐλέῳ Θεοῦ ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμηςκαὶ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης. Τὸ γράμμα τῆς ἀρχιερωσύνης σου ἐλάβομεν, διὰ τοῦ ὁποίου ἐρωτᾶ περί τινων ἐνδεχομένων συμβῆναιˑ ἤγουν ἀνίσως καὶ ζητηθῇ ἀπὸ τοὺς εἰς τὰ αὐτόθι διατρίβοντας Λατίνους, τόσον παπιστάς, ὡσὰν καὶ λουτεροκαλβίνους, κανένα ἐκκλησιαστικὸν μυστήριον, εἶναι δυνατὸν νὰ τοὺς δοθῇ, ἢ ὄχι;  Και πρῶτονˑ ἀνίσως τινὰς τῶν παπιστῶν εὑρισκόμενος εἰς ἐπικίνδυνον καὶ πνέων

Νικολάου Μάννη, ἐκπαιδευτικοῦ Κατὰ τὴν πενταετία 1947-1952 διεξήχθη ἐντύπως ἀνεπίσημος διάλογος περὶ τοῦ ἡμερολογιακοῦ ζητήματος, μεταξὺ τοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης Δωροθέου Κοτταρᾶ (μετέπειτα Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν, +1957)[1], ὡς ἐκπροσώπου τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας, καὶ τῶν Παλαιοημερολογιτῶν Ἀρχιερέων Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης Ἁγίου Χρυσοστόμου Καβουρίδου (+1955)[2] καὶ Ἐπισκόπου Διαυλείας Πολυκάρπου Λιώση (+1996, μετέπειτα Μητροπολίτου Σισανίου & Σιατίστης)[3]. Ἡ ἀρχὴ ἔγινε

ΜΕΤΑΞΥ τῶν ἀναριθμήτων κειμένων, τὰ ὁποῖα συνέταξε ὁ μακαριστὸς Ἡγέτης καὶ Πρόεδρος τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν ἅγιος Μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης (+7.9.1955), τὰ περισσότερα ἐκ τῶν ὁποίων ἀσχολοῦνται μὲ τὸ πρόβλημα τῆς Ἑορτολογικῆς Καινοτομίας, εἶναι καὶ τὸ ἀναδημοσιευόμενο ἐνταῦθα μὲ τὸν ὡς ἄνω τίτλο. Πρόκειται γιὰ συνοπτικὸ κείμενο, τὸ ὁποῖο μὲ πυκνότητα καὶ γλαφυρότητα ἀναφέρεται