+Αρχιεπισκόπου Συρακουσών και Τριάδος Αβερκίου (+1976)
Ο χριστιανικός κόσμος σήμερα παρουσιάζει μια τρομακτική και ζοφερή εικόνα βαθιάς θρησκευτικής και ηθικής παρακμής. Οι υπηρέτες του Αντιχρίστου κάνουν ό,τι μπορούν για να εκτοπίσουν εντελώς τον Θεό από τη ζωήν των ανθρώπων, έτσι ώστε η ανθρωπότητα, ικανοποιημένη με την υλική ευημερία της, να μην αισθανθεί καμία ανάγκη να στραφεί στον Θεό μέσω προσευχής, να μην σκεφτεί καθόλου τον Θεό, αλλά να ζήσει σαν να μην υπάρχει ο Θεός. Έτσι, ολόκληρη η δομή της σύγχρονης ζωής στον λεγόμενο «ελεύθερο» κόσμο, όπου δεν υπάρχει ανοιχτός και αιματηρός διωγμός της πίστης, όπου ο καθένας έχει το δικαίωμα να πιστεύει όπως επιθυμεί, αντιπροσωπεύει έναν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο για την ψυχή ενός χριστιανού, τραβώντας τον εντελώς κάτω στη γη και κάνοντάς τον να ξεχάσει τον ουρανό.
Ολόκληρος ο σύγχρονος πολιτισμός, ο οποίος στοχεύει σε καθαρά εγκόσμια επιτεύγματα και ο επακόλουθος ανεμοστρόβιλος της καθημερινής ζωής, κρατούν τον άνθρωπο σε μια τέτοια κατάσταση συνεχούς συγχύσεως και αφηρημάδας που δεν έχει καμία ευκαιρία για οποιαδήποτε ενδοσκόπηση και η πνευματική ζωή μέσα του σταδιακά σβήνει. Όλα όσα συμβαίνουν τώρα στις κορυφές της θρησκευτικής, εθνικής και κοινωνικής ζωής της ανθρωπότητας, ιδιαίτερα μετά την πτώση της Ορθόδοξης Ρωσίας (σ.σ. εννοεί την αθεϊστική επανάσταση), δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια έντονη προετοιμασία από τους υπηρέτες του ερχόμενου Αντίχριστου για τη μελλοντική βασιλεία του.
Όλοι όσοι επιθυμούν να παραμείνουν πιστοί στον Σωτήρα μας Χριστό πρέπει ιδιαίτερα να προσέχουν τον εαυτό τους από το να έλκονται από τα υλικά πράγματα, από το να «πειράζονται» από αυτά. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να επιτρέψει κανείς στον εαυτό του να δελεαστεί να κάνει καριέρα, να κάνει όνομα για τον εαυτό του, να προσπαθήσει να αποκτήσει δύναμη και επιρροή στην κοινωνία, να αποκτήσει μεγάλο πλούτο, να περιβάλλει τον εαυτό του με πολυτέλεια και άνεση.
Τώρα είναι η ώρα να ομολογήσουμε τον Χριστό, να σταθούμε σταθερά, ακόμη και μέχρι θανάτου αν χρειαστεί, για την Ορθόδοξη πίστη μας, η οποία υποβάλλεται παντού σε ανοιχτή και μυστική επίθεση, διωγμό και καταπίεση από τους υπηρέτες του ερχόμενου Αντίχριστου. Πρέπει να παραμείνουμε αληθινοί [γνήσιοι] Χριστιανοί, να μην υποκύψουμε στο πνεύμα των καιρών και να κάνουμε την Εκκλησία το κέντρο της ζωής μας. Πρέπει να είμαστε αληθινά και πιστά τέκνα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και συγχρόνως πρέπει να είμαστε οι ιεραπόστολοί της, αγωνιστές της αληθινής πίστεως του Χριστού, τόσο μέσα στο ετεροδόξο περιβάλλον που μας περιβάλλει (σ.σ. ομιλεί για τους ζώντες στην διασπορά), όσο και μεταξύ εκείνων που έχουν απομακρυνθεί ή απομακρύνονται από την Εκκλησία.
Παρά τις ψεύτικες υποσχέσεις της σύγχρονης προόδου, ο δρόμος που βρίσκεται μπροστά μας είναι ο δρόμος του πόνου. Ο Κύριος έχει πει ξεκάθαρα ότι δεν είναι «πρόοδος» που μας περιμένει, αλλά συνεχώς αυξανόμενες δοκιμασίες και θλίψεις, που προκύπτουν από την «αυξανόμενη ανομία» και την «έλλειψη αγάπης», και ότι όταν [ο Κύριος] έλθει [κατά την Δευτέρα Παρουσία], δύσκολα θα βρει πίστη στη γη (Λουκ. 8:8).
Η δύναμη των αληθινών Χριστιανών στους σημερινούς και μελλοντικούς καιρούς έγκειται στην προσδοκία της δεύτερης έλευσης του Χριστού. Το πνεύμα της συνεχούς αναμονής για τη δεύτερη έλευση του Χριστού είναι το πνεύμα του πρώιμου Χριστιανισμού, το οποίο φώναζε με προσευχή στον Κύριο: «Έρχου, Κύριε Ιησού!» (Αποκ. 22:20). Ενώ το αντίθετο πνεύμα σε αυτό είναι αναμφίβολα το πνεύμα του Αντιχρίστου, το οποίο προσπαθεί με όλους τους τρόπους να αποσπάσει την προσοχή των Χριστιανών από τη σκέψη της δεύτερης έλευσης του Χριστού και της επακόλουθης παγκόσμιας κρίσης. Εκείνοι που υποκύπτουν σε αυτό το πνεύμα κινδυνεύουν να μην αναγνωρίσουν τον Αντίχριστο όταν έλθει και να πέσουν στα δίχτυα του. Αυτό είναι το πιο τρομακτικό στον σύγχρονο κόσμο μας, τον γεμάτο από κάθε είδους πειρασμούς και αυταπάτες.
Οι υπηρέτες του Αντιχρίστου, όπως μας προειδοποίησε ο Κύριος, θα προσπαθήσουν να εξαπατήσουν, αν είναι δυνατόν, ακόμη και τους εκλεκτούς (Ματθ. 24:24). Ωστόσο, η σκέψη αυτού δεν πρέπει να μας καταθλίβει, αλλά, αντίθετα: «Κοιτάξτε ψηλά, λέει ο Κύριος, και σηκώστε τα κεφάλια σας, γιατί πλησιάζει η λύτρωσή σας» (Λουκ. 21:28).
+ Αρχιεπίσκοπος Αβέρκιος
(Από το βιβλίο του «Αληθινή Ορθοδοξία και Σύγχρονος Κόσμος»)
Σχόλιο από τον π. Σεραφείμ Ρόουζ (+1982):
Δεν έχει υπάρξει ακόμη επίσημη ανακοίνωση για το πού οδηγούν όλα αυτά, αλλά λογικά ο δρόμος είναι αρκετά προφανής. Η ιδεολογία στην οποία βασίζεται ο Οικουμενισμός, η οποία εμπνέει τις πράξεις και τα λόγια του, είναι μια αίρεση από μόνη της. Πώς αλλιώς μπορεί κανείς να δει ισχυρισμούς ότι η Εκκλησία του Χριστού δεν υπάρχει, ότι κανείς δεν κατέχει ολόκληρη την Αλήθεια, ότι η Εκκλησία βρίσκεται ακόμη στη διαδικασία δημιουργίας; Ωστόσο, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία μπορούμε να δούμε ότι η αυτοδιάλυση της Ορθοδοξίας που συμμετέχει στον Οικουμενισμό είναι ταυτόχρονα και η αυτοκαταστροφή του Χριστιανισμού ως τέτοιου: διότι αν δεν υπάρχει μία μόνο εκκλησία που να είναι ειδικά η Εκκλησία του Χριστού, τότε ούτε ο συνδυασμός όλων των αιρέσεων θα είναι μια τέτοια Εκκλησία, τουλάχιστον με την έννοια με την οποία παρουσιάστηκε αυτή η ιδέα από τον ιδρυτή της –τον Κύριο Ιησού Χριστό. Επιπλέον, αν όλες οι «χριστιανικές» ομάδες σχετίζονται μεταξύ τους, τότε όλες μαζί σχετίζονται με άλλες θρησκευτικές ομάδες, και ένας τέτοιος χριστιανικός Οικουμενισμός μπορεί να οδηγήσει μόνο σε μια συγκρητιστική παγκόσμια θρησκεία (τη θρησκεία του Αντιχρίστου).
Αυτός είναι πραγματικά ο υποκείμενος στόχος της ιδεολογίας που εμπνέει το Οικουμενικό κίνημα, και επί του παρόντος αυτή η ιδεολογία έχει καταλάβει τόσο πολύ τους συμμετέχοντες στην Οικουμενική κίνηση, που ένας «διάλογος» και η επακόλουθη ενοποίηση με μη χριστιανικές θρησκείες γίνεται το επόμενο λογικό βήμα για τον σημερινό διαβρωμένο Χριστιανισμό.
(Μετάφραση από το Ιστολόγιο «Archbishop Averky»,
«The Life of a Christian in our Modern World»)