Θὰ εὐχόμουν νὰ μὴν χρειαζόταν νὰ γράψω αὐτὸ τὸ κείμενο. Ἀλλὰ ἡ δημόσια γραπτὴ πρόκληση μὲ ἀναγκάζει νὰ τοποθετηθῶ δημοσίως.
Ὁ π. Μελέτιος Πανταζῆς (π.Μ.Π.), ὁ ὁποῖος πρὸ 25ετίας περίπου ὑπέκλεψε τὴν Ἱερωσύνη ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Ἀρχιερέα τῆς Ἐκκλησίας μας Δημητριάδος Μάξιμο (+2018), μετὰ ἀπὸ λίγο μόλις διάστημα χρόνου «θυμήθηκε» ἤ «διαπίστωσε» ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας μας -σὲ μία ὁμολογουμένως δύσκολη ἐποχὴ ἐσωτερικῶν δοκιμασιῶν καὶ προβλημάτων- δῆθεν δὲν ὀρθοδοξοῦσε. Ὁπότε, ἔσπευσε νὰ ἀποκοπεῖ ἀπὸ Αὐτὴν αὐθαίρετα καὶ νὰ συνεχίσει ἔκτοτε τὴν ἀντικανονικὴ καὶ προβληματικὴ ἀνεξάρτητη πορεία του, «ποιμαίνοντας» ὁ ἴδιος τὸν ἀποίμαντο ἑαυτό του, μὴ ἀναγνωρίζοντας κανέναν ὡς ἀνώτερη Ἐκκλησιαστικὴ Ἀρχή του.
Καὶ σὰν νὰ μὴν ἔφθανε αὐτὸ τὸ κακό, ὁ π.Μ.Π. ἀπὸ τὸ θεωρούμενο ὡς ἐρημητήριό του, τὸ κατάφυτο κτῆμα του, λίγο ἔξω ἀπὸ τὴν Βερδικούσια, ἐξαπολύει κατὰ καιρούς, ὅποτε τοῦ κατέβει, μύδρους ἐναντίον Ἀρχιεπισκόπων, Μητροπολιτῶν, Ἱερᾶς Συνόδου κλπ.κλπ., παριστάνων αὐτοβούλως τὸν κριτὴ καὶ τιμητὴ ἁπάντων, αὐτὸς ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ θρηνεῖ γιὰ τὰ χάλια του, νὰ φροντίζει γιὰ τὴν μετάνοιά του καὶ νὰ παρακαλεῖ νυχθημερὸν γιὰ τὴν ἐξιλέωσή του. Καὶ τοῦτο, διότι ὁ Ἀρχιερέας ποὺ κακῶς τὸν ἐχειροτόνησε, ἐξ αἰτίας τῆς πικρίας ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τὴν θλιβερὴ συμπεριφορά του, τὸν ἀποκάλεσε ἐνώπιον πιστῶν μας στὴν Βερδικούσια ὡς «τέκνο τοῦ ἀντιδίκου»! (Τὸ γράφω μετριασμένα καὶ ὄχι ὅπως ἀκριβῶς εἰπώθηκε).
Ἔχει ἐπίγνωση ὁ ἀδέσποτος π.Μ.Π. τὸ φοβερὸ βάρος αὐτοῦ τοῦ χαρακτηρισμοῦ ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Δέσποτα Μάξιμο; Ἀναλογίζεται τί λόγο θὰ δώσει στὸν Δεσπότη Χριστὸ καὶ πῶς θὰ ἀντικρίσει στὴν αἰωνιότητα τὸν μακαριστὸ Ἀρχιερέα ποὺ τὸν χειροτόνησε στὴν γῆ, καὶ αὐτὸς (ὁ π.Μ.Π.) τὸν πρόδωσε; Ἀντὶ λοιπὸν νὰ θρηνεῖ ἀκαταπαύστως γιὰ τὸ βάρος τῆς ψυχῆς του, αὐτὸς παριστάνων τὸν «ὁμολογητή» προσπαθεῖ ὁ ταλαίπωρος μὲ πολυσέλιδα κείμενά του, πλήρη συγχύσεως καὶ ἀμετροεπείας, νὰ αὐτοδικαιωθεῖ πάσῃ θυσίᾳ, κατηγορῶντας τοὺς ἄλλους γιὰ δῆθεν σφάλματα ἐπὶ θεμάτων πίστεως.
Θέλω παρενθετικὰ νὰ τονίσω κάτι σημαντικό: ὁ παραλληλισμὸς ποὺ ὁ π.Μ.Π. ἐπιχειρεῖ νὰ κάνει, ὅτι δῆθεν ἀκολουθεῖ τὴν παρόμοια γραμμὴ τῶν μακαριστῶν πατέρων Θεοδωρήτου Μαύρου καὶ Χρυσοστόμου Σπύρου, πάσχει καιρίως σὲ δύο θεμελιώδη σημεῖα: α) ἐκεῖνοι δὲν εἶχαν λάβει χειροτονία στὴν Ἐκκλησία μας καὶ ἄρα δὲν εἶχαν σχέση ἄμεσης ἐξαρτήσεως καὶ κανονικῆς ἀναφορᾶς εἰς Αὐτήν. Καὶ ἐπίσης, β) ἐκεῖνοι δὲν διέμεναν πλησίον πολυπληθοῦς Ἐνορίας τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ φυσικὰ δὲν εἰσήρχοντο σὲ Ἐνορία μας -ἔστω καὶ προσκαλούμενοι- γιὰ νὰ ἐφαρμόσουν ὡς Ἐφημέριοι τὴν γραμμὴ καὶ τακτική τους. Ἡ διαφορὰ λοιπὸν μὲ ἐκείνους εἶναι τεράστια ἐπὶ τῶν σημείων τούτων.
Τὶς ἡμέρες λοιπὸν αὐτές, παραμονὲς τῶν Χριστουγέννων, καὶ ἐνῶ τὸ ἐφημεριακὸ πρόβλημα στὴν Βερδικούσια λύθηκε μὲ πραγματικὰ θαυμαστὸ τρόπο, ὅπως καὶ τὰ πράγματα στὴν Ἱερὰ Μητρόπολή μας λαμβάνουν ἰδιαίτερα θετικὴ τροπὴ διὰ τῆς θείας Χάριτος, ὁ π.Μ.Π. ἐθελοτυφλῶντας ἀποφάσισε νὰ ἐπιτεθεῖ κατὰ τοῦ ταπεινοῦ μας προσώπου, ὡς Ἀρχιερέως τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας καὶ ὑπευθύνου θείῳ ἐλέει γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν θεμάτων τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπαρχίας μας. Καὶ ἔγραψε κείμενο 19 σελίδων (!), γιὰ νὰ μᾶς ψέξει ὡς πρὸς τὴν στάση καὶ συμπεριφορά μας ἔναντί του ἀπὸ τῆς ἀναρρήσεώς μας στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος ἐδῶ καὶ διετία περίπου.
Ἀλλὰ τί εἴδους Καλόγερος εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος δὲν δέχεται οὔτε ἀνέχεται δίκαιο ἔλεγχο ἀπὸ Ἐπίσκοπο; Ἄν δὲν τὸ κάνει αὐτὸ ὁ ἐπιχώριος Ὀρθόδοξος Ἀρχιερέας, ὁ ὁποῖος ἔχει θεῖο δικαίωμα νὰ ἐλέγχει κάθε ἐκτρεπόμενο πνευματικά, ποιός θὰ τὸ κάνει; Ὁ Κοινοτάρχης, ὁ Δασονόμος ἤ ὁ Γεωπόνος; Ὅμως, ὅταν κάποιος -ποὺ ὑποτίθεται ὅτι εἶναι Καλόγερος- μάθει μιὰ ζωὴ νὰ ζεῖ ἀνυπότακτος στὸ θέλημά του, καὶ μάλιστα νὰ κρίνει ὅλους τοὺς ἄλλους ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἑαυτό του, τότε φυσικὰ δὲν ἀνέχεται ἐπ’ οὐδενὶ λόγο τὸν ἔλεγχο ἔστω καὶ ἀπὸ Μητροπολίτη! Πῶς νὰ χαρακτηρίσουμε αὐτὴ τὴν δεινὴ ἐκτροπή; Ὅμως, αὐτὰ εἶναι δυστυχῶς τὰ θλιβερὰ ἀποτελέσματα τοῦ πλανεροῦ ἐγωϊσμοῦ.
Μὲ τὸ κείμενό μου αὐτὸ δὲν θὰ κατέλθω στὸ ἐπίπεδο γραφῆς τοῦ π.Μ.Π.. Δὲν θὰ ἀκολουθήσω τὸ στρεβλὸ σκεπτικό του, οὔτε θὰ ἀπολογηθῶ. Μόνον, χάριν τοῦ Ποιμνίου μας -ἐφ’ ὅσον αὐτὸς διαδίδει τὸ κείμενό του μεταξὺ τῶν πιστῶν μας, θὰ διευκρινίσω κάποια βασικὰ πράγματα, τὰ ὁποῖα ὁ κατήγορός μου διατρεβλώνει, μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ δικαιολογηθεῖ καὶ ἐνῶ αὐτὸς εἶναι ὁ ὑπόλογος, νὰ ἀντιστρέψει τὴν πραγματικότητα καὶ νὰ ἐμφανισθεῖ ὡς ὁ τιμητής μου.
Ἀρχικὰ λοιπόν, πρὸ διετίας, προσπάθησα γιὰ μῆνες νὰ προσεγγίσω τὸν π.Μ.Π. προκειμένου νὰ φθάσουμε στὴν ὅσο τὸ δυνατὸν καλύτερη ἐπίλυση τοῦ πιεστικοῦ ἐφημεριακοῦ προβλήματος στὴν Βερδικούσια, ἀφοῦ ὁ ἐπὶ πολλὲς δεκαετίες Ἐφημέριος π. Ἀθανάσιος Τσιότρας δὲν μποροῦσε πλέον λόγῳ γήρατος νὰ ἀνταποκριθεῖ στὰ καθήκοντά του καὶ δὲν ἐξευρίσκετο ἄμεσα ἀντικαταστάτης. Γι’ αὐτὸ καὶ φάνηκε νὰ ἀνέχομαι τὴν προσωρινὴ ἐξ ἀνάγκης παρουσία τοῦ π.Μ.Π. στὴν Ἐνορία μας τῆς Βερδικούσιας, παρὰ τὴν μὴ ἔνταξή του στὴν Ἱερὰ Μητρόπολή μας καὶ τὴν μὴ κανονικὴ διαμνημόνευση τοῦ ὀνοματός μου ὡς κυριάρχου Ἐπισκόπου.
Ἀπὸ καθαρὰ ὅμως ποιμαντικὸ ἐνδιαφέρον, ἤθελα νὰ εἶναι παρὼν στὴν Πανήγυρη τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ἠλιοὺ τοῦ παρελθόντος ἔτους (2022), ὥστε νὰ μὴν φανεῖ ὅτι ὁ ἕνας «ἐκτοπίζει» τὸν ἄλλον διὰ τῆς παρουσίας του, ἀσχέτως ἄν εἶχε σκοπὸ νὰ συμπράξει μαζί μας λειτουργικὰ ἤ ὄχι. Κανεὶς δὲν θὰ τὸν ἐξανάγκαζε νὰ λάβει ἐνεργὸ μέρος, ἄν δὲν θὰ τὸ ἐπιθυμοῦσε ὁ ἴδιος. Ἔφθανε μόνον ἡ παρουσία του. Στὸ ἐκφρασθὲν αὐτὸ αἴτημά μου ἐκεῖνος συμφώνησε, ἀσχέτως ἄν ἐκ τῶν ὑστέρων τὸ ἀρνεῖται, ψευδόμενος ἀσύστολα, διότι δὲν θὰ ἤθελε νὰ συνιερουργήσει, ὅπως διατείνεται. Ἄς μὴν συνιερουργοῦσε, κανένα πρόβλημα! Ὅταν λοιπὸν διαπίστωσα ὅτι διὰ τῆς ἀνεπιτρέπτου κατ’ ἐμὲ ἀπουσίας του μὲ ἀγνόησε ἐπιδεικτικὰ ὡς Ἐπίσκοπο, τὸν ἔψεξα καταλλήλως δημόσια, ὅπως θὰ ἔκανα ἔναντι κάθε ἀνειλικρινοῦς ἀνθρώπου καὶ δὴ Κληρικοῦ.
Τὸ ἄν –ποιῶν τὴν ἀνάγκην φιλοτιμίαν, φάνηκε νὰ ὑποχωρῶ ἔναντί του περὶ τὸ τέλος τοῦ ἔτους ἐκείνου, ἦταν κάτι προσωρινὸ ἀφοῦ ἡ περιπλοκὴ στὸ ἐφημεριακὸ πρόβλημα συνεχιζόταν, ἐν ἀναμονῇ κατὰ Θεὸν λύσεως αὐτοῦ ἐν καιρῷ τῷ δέοντι. Ἔφριξα ὅμως τότε, ὅταν ὁ π.Μ.Π. θρασύτατα μοῦ δήλωσε ὅτι ὅταν ἔρχεται στὸν Ναό μας στὴν Βερδικούσια γιὰ νὰ λειτουργήσει, ὄχι μόνον δὲν ἐντάσσεται ἐξ ἀνάγκης στὴν Ἱερὰ Μητρόπολή μας, παρὰ ἀντιθέτως «βγάζει» αὐτὴν μαζί του ἐκτὸς τῶν ὁρίων της! Κατενόησα τότε ἀναμφίβολα ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς πάσχει ἀθεράπευτα καὶ καμία ἐλπίδα δὲν ἀφήνει μιᾶς κατὰ Θεὸν καλῆς σχέσεως καὶ συνεννοήσεως.
Γι’ αὐτὸ καὶ ἔκτοτε, ὅποτε μοῦ ἐδίδετο ἡ εὐκαιρία, συνέχισα νὰ ψέγω τὴν ἀνευλόγητη ἀπὸ μέρους μου συμπεριφορὰ καὶ τακτική του, τόσον αὐτοῦ τοῦ ἰδίου ὅσο καὶ τῶν ὀλίγιστων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι -ἐν γνώσει ἤ ἐν ἀγνοίᾳ- στήριζαν αὐτὸν στὴν ἀντι-εκκλησιαστικὴ γραμμή του, ὅποιοι κι ἄν ἦσαν αὐτοί.
Ἕως ὅτου, λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν Πανήγυρη τοῦ Προφήτου Ἠλιοὺ τὸν παρελθόντα Ἰούλιο (2023), ὁ π.Μ.Π. ἀνακοίνωσε μόνος του ὅτι δὲν θὰ ξαναέλθει στὴν Ἐνορία, παύοντας τὴν παρουσία του. Χαρᾶς εὐαγγέλια γιὰ ἐμᾶς, ποὺ ὁ Ναός μας ἐπὶ τέλους λυτρώθηκε ἀπὸ τὴν ἀνεπιθύμητη παρουσία αὐτοῦ τοῦ ἀντάρτου, ὁ ὁποῖος ἀσκεῖ τὴν ἱερωσύνη τῆς παρακοῆς καὶ τοῦ πείσματος, καὶ ὄχι τῆς οἰκοδομῆς καὶ τῆς εὐλογίας.
Ὁ δὲ Κύριος καὶ Θεός μας, κατόπιν τοῦ κόπου μας, τῆς ἀγωνίας μας, τοῦ ἀγῶνος μας καὶ τῶν δακρύων μας, ἔστειλε ἐντελῶς ἀπρόσμενα διὰ τῆς Θείας Προνοίας Του κατάλληλο Κληρικό, τὸν π. Ἀλέξανδρο, ὁ ὁποῖος ἐδῶ καὶ μῆνες μὲ θυσιαστικότητα καὶ μὲ ὀρθὸ ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα διακονεῖ τὸν Ναὸ καὶ τοὺς πιστούς μας στὴν Βερδικούσια. Δόξα τῷ ἀπείρῳ Αὐτοῦ ἐλέει!
Ὅμως, ὅπως φαίνεται, ὁ π.Μ.Π. δὲν τὸ ἄντεξε ὅλο αὐτό. Κι ἔτσι ἔσπευσε τώρα, στὴν παροῦσα εὐλογημένη συγκυρία, νὰ ἐκχύσει τὴν χολὴ καὶ τὸ δηλητήριό του μέσα ἀπὸ τὸ ἀλλοπρόσαλλο κείμενο τῆς ἀμπελοφιλοσοφίας του. Κάποιοι ταλαίπωροι προετοιμάζονται προφανῶς γιὰ τὰ ἅγια Χριστούγεννα μὲ τέτοιου εἴδους δραστηριότητες! Τί κρίμα!…
Λυποῦμαι εἰλικρινὰ τὸν δυστυχῆ αὐτὸν Ρασοφόρο, ὁ ὁποῖος διατελεῖ σὲ ταραχώδη κατάσταση τέτοιες ἅγιες ἡμέρες. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ εἴδους του εἶναι γνωστὸν ὅτι αὐτο-τιμωροῦνται μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο. Τὸν παραδίδω στὴν θεία Κρίση, μὴ ἐπιθυμῶν νὰ δώσω τὴν ὁποιαδήποτε συνέχεια στὴν διχαστικὴ καὶ πειρασμικὴ λογική του. Προσεύχομαι νὰ βρεῖ ἔλεος καὶ μετάνοια, οἱ δὲ ἐλάχιστοι ὑποστηρικτές του νὰ ἀνανήψουν καὶ νὰ καταλάβουν τὸν κίνδυνο τῆς ψυχῆς τους.
Προτρέπω τὸ κατὰ Θεὸν ἀγαπητὸ Ποίμνιο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας καὶ γενικὰ τῆς Ἐκκλησίας μας νὰ μείνει ἀνεπηρέαστο ἀπὸ τὸ ἀσεβὲς περιεχόμενο τοῦ κειμένου τοῦ π.Μ.Π.. Οἱ πιστοί μας, χάριν τῆς ψυχικῆς τους ἰσορροπίας, νὰ ἀποφεύγουν νὰ διαβάζουν ἤ νὰ σχολιάζουν ἤ γενικὰ νὰ χάνουν τὸν πολύτιμο χρόνο τους μὲ αὐτό, διότι ὁ Κύριος μᾶς χαρίζει τὸν χρόνο ὄχι γιὰ νὰ τὸν σπαταλοῦμε σὲ μικρότητες καὶ ἐκτροπές, ἀλλὰ γιὰ μετάνοια καὶ ἔργα ἀγαθά.
Μὲ ἐγκάρδιες εὐχὲς νὰ φθάσουμε στὶς ἅγιες ἑορτὲς τῆς θείας Ἐπιφανείας μὲ εἰρήνη, ὑγεία καὶ μετάνοια!
+ὁ Μητροπολίτης Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος ΚΛΗΜΗΣ
Λάρισα, 15/28-12-2023