«Ὁ Ἀναστὰς ἐκ τῶν νεκρῶν, ἀνάστησον ἡμᾶς πεσόντας τῇ ἁμαρτίᾳ»!
(Ἀναστάσιμο στιχηρὸ δ’ ἤχου)
Ἀγαπητοὶ ἐν Κυρίῳ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί·
Ο ΣΩΤΗΡΑΣ καὶ Θεραπευτὴς Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἀπὸ ὑπερβολὴ ἀγαθότητος καὶ εὐσπλαγχνίας ἦλθε «μεθ’ ἡμῶν» καὶ ὑπέστη πάθος φρικτό, αἰσχύνη ὕβρεων καὶ σταυροῦ, θάνατο καὶ ταφή, ὥστε νὰ νικήσει κατὰ κράτος τὸν ἐχθρὸ διάβολο, νὰ νεκρώσει τὸν θάνατο καὶ νὰ χαρίσει μὲ τὴν κοσμοσωτήριο Ἔγερσή Του ἐλευθερία, ζωὴ καὶ Ἀνάσταση.
Ὁ Θεὸς Λόγος ἦλθε στὴν γῆ καὶ σαρκώθηκε, δηλαδὴ προσέλαβε ἀναμαρτήτως τὴν ἀνθρώπινη φύση μας, τὴν ἀσθένεια, πτωχεία καὶ εὐτέλειά μας, σὲ ἕνωση ὑποστατικὴ μαζί Του. Καὶ ἔτσι τὴν ἐθέωσε, χωρὶς νὰ ἀποβάλει τὰ χαρακτηριστικὰ ἰδιώματά της, τὰ ὁποῖα διαφύλαξε ἀναλλοίωτα καὶ τὰ συντήρησε ἄτρεπτα μετὰ τὴν θεοπρεπῆ ἕνωση. Μὲ ὅλο τὸ λυτρωτικὸ ἔργο Του καὶ μάλιστα μὲ τὴν ἐκ νεκρῶν τριήμερο Ἀνάστασή Του, ἄνοιξε πλέον διάπλατα τὶς πῦλες τοῦ Οὐρανοῦ, ὥστε τίποτε νὰ μὴν ἐμποδίζει τὴν ἄνοδο καὶ εἴσοδό μας σὲ αὐτούς.
Ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας ἀνοίγει τοὺς Οὐρανούς, τοὺς ὁποίους εἶχε ἀποκλείσει ὁ Ἀδὰμ γιὰ τὸ γένος μας μὲ τὴν παρακοή του. Κατῆλθε στὸν Ἅδη ὁ μόνος Φιλάνθρωπος καὶ συμπαρέλαβε μαζί Του τὸν Προπάτορα καὶ τοὺς παλαιοὺς Δικαίους, οἱ ὁποῖοι ἐκρατοῦντο δέσμιοι ἀδίκως, μᾶς ἀναμένει δὲ καὶ ὅλους ἐμᾶς στὴν αἰώνια Βασιλεία Του!
Ὁ Ἀναστὰς Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς μᾶς ἀναγέννησε «ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος» (Ἰω. 3, 5), μᾶς χάρισε τοὺς ἀρραβῶνες τῶν ἐλπιζομένων ἀγαθῶν, μᾶς δωρίζει ἄπειρα καλὰ στὴν ἁγία Ἐκκλησία Του καὶ μάλιστα μᾶς παρέχει τὴν πνευματικὴ τράπεζα τῆς Θείας Λειτουργίας, προκειμένου νὰ μᾶς ἀφθαρτίσει καὶ νὰ μᾶς βγάλει ἀπὸ τοὺς πολυώδυνους τάφους τῆς ἁμαρτίας.
Ὅπως ὅμως κατὰ τὴν ἐπὶ γῆς Παρουσία Του τὸ πλῆθος τῶν ἀνθρώπων, ποὺ ἄκουγε τὰ θεῖα ρήματα καὶ ἔβλεπε τὰ ἐκπληκτικὰ θαύματα ἀπιστοῦσε, λόγῳ τυφλότητος τῶν ψυχικῶν αἰσθήσεων, ἔτσι καὶ σὲ κάθε ἐποχή, ὅπως καὶ στὴν δική μας, ἡ πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων ἀπιστεῖ, ἐνῶ ἀκούει καὶ βλέπει τὸν Ἀναστάντα διὰ τῆς Ἐκκλησίας Του, μέσῳ τῶν θείων Γραφῶν Του καὶ τῶν θαυματουργῶν Ἁγίων Του.
Ἀλλὰ τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι μόνον μὲ τοὺς ἀπίστους καὶ ψευδοπίστους. Εἶναι καὶ μὲ ἐμᾶς τοὺς πιστούς, ὅταν ὑφιστάμεθα τὴν ὁποιαδήποτε πνευματικὴ ἧττα καὶ ὅταν ἀπὸ πνευματικὴ ὀκνηρία καὶ νωθρότητα αἰσθανόμεθα δέσμιοι τοῦ ἐχθροῦ διαβόλου μέσῳ τῆς μοχθηρίας τῆς ἁμαρτίας.
Τότε, προτρέπει ὁ Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος, νὰ ἐνθυμούμεθα τὶ προσπάθεια καταβάλαμε ἄλλοτε, τὶ ἀγῶνα κάναμε καὶ τὶ ζῆλο ἐπιδείξαμε γιὰ νὰ λυτρωθοῦμε ἀπὸ τὴν πνευματικὴ αἰχμαλωσία. Ὅπως καὶ τὶ στεναγμοὺς μετανοίας ἀπευθύναμε ὥστε νὰ φύγει ἡ ἀμέλεια καὶ νὰ ἔλθει καὶ πάλιν ἡ θεία παρηγορία. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἐπέρχεται πράγματι ἀφύπνηση, ἡ φλόγα τοῦ θείου ζήλου ἀνάπτει καὶ ἡ ἐλπίδα ἀναδύεται. Καὶ τότε ἡ ψυχὴ ἀνασταίνεται ἀπὸ τοὺς νεκροὺς καὶ ἐπιστρέφει στὴν προηγούμενη καλὴ τάξη καὶ σειρά της (βλ. Λόγος Β’). Ἰδοὺ ἡ ἐμπειρία τῆς Ἀναστάσεως στὴν ταπεινὴ ζωή μας!
Καὶ ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος διακηρύσσει ὅτι γι’ αὐτὸ ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος καὶ σταυρώθηκε, ἀπέθανε καὶ ἀνέστη, γιὰ νὰ μᾶς χαρίσει ἀνάσταση ψυχῆς ἀπὸ τούτη τὴν ζωή. Τότε ὁ πολυδιασπασμένος νοῦς μας διορθώνεται καὶ συγκεντρώνεται στὴν προσευχὴ καὶ στὴν μελέτη τῶν θείων λόγων. Τότε θεραπεύεται καὶ ἀποκτᾶ γνώση καὶ ἐπίγνωση τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ τοῦ Θεοῦ (βλ. Ἀλφαβητικὰ Κεφάλαια, ΙΒ’).
Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες ἐν Κυρίῳ Ἀναστάντι·
Ὁ Χριστός μας ἀναστήθηκε καὶ γιὰ μᾶς, τοὺς πιστοὺς τῆς σύγχρονης ἐποχῆς, ποὺ βαπτισθήκαμε ὀρθοδόξως καὶ ὁμολογοῦμε τὴν Ἀλήθειά Του εὐπαρρησιάστως. Κι ἐμεῖς ὅταν ἐκτρεπόμεθα ἀπὸ κάποιες σωτήριες Ἐντολές Του, ἄς πιστεύουμε μὲ ἀκράδαντη βεβαιότητα ὅτι δὲν θὰ ἀστοχήσουμε «τῆς κατὰ ψυχὴν θεραπείας»! Καὶ γιὰ ὅσους ἀπὸ ἐμᾶς ἀμελοῦμε καὶ μένουμε πίσω, ὁ Κύριος ἀνέστη γιὰ νὰ μᾶς ἑλκύσει καὶ ὠθήσει πρὸς τὴν ἁγιότητά Του!
Ὅσοι νηστεύσαμε φαιδρῶς, ἀλλὰ καὶ ὅσοι νηστεύσαμε πλημμελῶς, εἴθε νὰ μετανοήσαμε ἐπαρκῶς γιὰ νὰ προσέλθουμε μὲ πίστη στὴν Θεία Κοινωνία τοῦ τιμίου Σώματος καὶ Αἵματός Του, ὥστε νὰ γεμίσουμε μὲ εὐωδία πνευματική. Ὅσοι φυλάξαμε τὰ σώματα καθαρὰ ἀπὸ τὸν ρῦπο τῆς ὅποιας σαρκικῆς ἁμαρτίας, δυναμούμενοι βεβαίως ἀπὸ τὴν θεία Χάρη, ἄς προσέλθουμε στὴν Τράπεζα τῆς Ἀθανασίας, ὄχι γιὰ τὶς δικαιοσύνες μας, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἀγαθότητα τοῦ καθαρωτάτου Νυμφίου Χριστοῦ. Ἄς λάβουμε τὴν ἴαση ψυχῆς καὶ σώματος καὶ ἄς μεθέξουμε μὲ ἀγαλλίαση τῆς θείας ἡδονῆς: «Αὕτη ἡ ἡμέρα ἥν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ»!
Εἴθε νὰ ἀναδειχθοῦμε ἀληθινοὶ προσκυνητὲς τῆς Παναγίας Τριάδος στὴν γῆ, μὲ εἰρηνικὴ καὶ ἀτάραχη ζωή, καὶ νὰ λατρεύουμε ἐν Οὐρανοῖς τὸν Τρισάγιο Θεό μας στοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ἀμήν!
Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
+Ὁ Ἀθηνῶν Καλλίνικος
καὶ τὰ Μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος