Ὁσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκι
Γνωρίζεις πόσες λεγεῶνες ἀοράτων ἐχθρῶν σὲ κυκλώνουν; Καὶ γνωρίζεις ὅτι ὁ καθένας τους σὲ πολεμάει μὲ τὸν δικό του εἰδικὸ τρόπο; Βρυχῶνται ὅλοι τους καὶ στριγγλίζουν ἐκκωφαντικά, καὶ ἄς μὴν τοὺς ἀκοῦς ἐσύ, πασχίζοντας λυσσασμένα νὰ καταβροχθίσουν τὴν ψυχή σου. Δὲν θὰ πρέπει λοιπὸν νὰ εἶσαι προσεκτικός;
Εἶναι δυνατὸν νὰ κερδίσεις τὴν σωτηρία, ὅταν τρῶς καὶ πίνεις ὑπερβολικά, ὅταν ξαπλώνεις καὶ συνεχῶς ἀναπαύεις τὸ σῶμα σου; Ἄν δὲν ἀγωνιστεῖς πρῶτα πρῶτα σ’ αὐτὰ δὲν θὰ ξεφύγεις ἀπὸ τὶς παγίδες τῶν ἐχθρῶν.
Μπήκαμε στὸν πνευματικὸ ἀγῶνα πατῶντας θὰ λέγαμε στὴν φωτιά. Ἄν θέλουμε νὰ εἴμαστε ἀληθινοὶ πολεμιστὲς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν καὶ ὄχι ψευτομέτοχοί της, τότε ἄς ἀποτινάξουμε ἀπὸ πάνω μας τὴν φιλοδοξία καὶ κάθε προσκόλληση στὰ ἐπίγεια, ποὺ ἐξατμίζουν τὸν πνευματικὸ ζῆλο καὶ σκεπάζουν μὲ σκοτάδι τὴν ψυχή. Ἄς ἀποτινάξουμε τὴν νωθρότητα, τὴν ὀλιγοψυχία καὶ τὴν θηλυπρεπῆ μαλθακότητα, γιὰ ν’ ἀντιμετωπίσουμε δυναμικὰ τὶς δαιμονικὲς πανουργίες.
…Αὐτοὶ εἶναι διαρκῶς ἀπασχολημένοι μὲ μᾶς. Σὰν ἀκοίμητοι φύλακες παρατηροῦν τὶς κλίσεις καὶ τὶς ἐπιθυμίες μας, ἐξιχνιάζουν τὶ ἀγαπᾶμε καὶ τὶ σχεδιάζουμε, παρακολουθοῦν μὲ τὶ περισσότερο ἀσχολούμαστε. Ὅταν δοῦν πὼς ὑπάρχει μέσα μας ἕνα πάθος, τὸ ἐξεγείρουν και στήνουν τὰ δίχτυα τους.
Δὲν μᾶς ἀναγκάζουν νὰ κάνουμε ἐκεῖνο ποὺ δὲν ἐπιθυμοῦμε, ἐκεῖνο ἀπὸ τὸ ὁποῖο ὁ νοῦς μας ἀποκλίνει καὶ μὲ τὸ ὁποῖο ἡ βούλησή μας δὲν συμφωνεῖ, γιατὶ γνωρίζουν ὅτι δὲν θὰ ὑποκύψουμε. Μᾶς δοκιμάζουν βέβαια λίγο, γιὰ νὰ δοῦν ἄν καὶ κατὰ πόσο θὰ δεχθοῦμε τὸ ἕνα ἢ τὸ ἄλλο πάθος. Καὶ ἀνάλογα μὲ τὴν ἐπιθυμία και τὸν πόθο μας, σφίγγουν τὶς θηλιὲς τῶν παγίδων τους.
Ἔτσι ἡ ἀφορμὴ καὶ ἀρχὴ τῆς ἁμαρτίας βρίσκεται σὲ μᾶς τοὺς ἴδιους, στὴν προσκόλλησή μας, στὴν ἀδυναμία μας, στὴν ἀμέλεια καὶ τὴν ἀπροσεξία μας. Σὲ μᾶς βρίσκεται ἡ ἀρχικὴ αἰτία, τὸ πάθος ποὺ δὲν τὸ κόβουμε, καὶ στοὺς δαίμονες βρίσκεται ἡ τελικὴ αἰτία τοῦ κακοῦ.
Ἔτσι μᾶς γκρεμίζουν οἱ δαίμονες σ’ ὅλα τὰ πάθη. Ἔτσι μπλεκόμαστε στὰ δίχτυα τους καὶ ἔτσι μᾶς κάνουν νὰ πέφτουμε σὲ κάθε ἁμαρτία. Δίχτυα ὀνομάζω τὸ πρῶτο σκίρτημα τῆς ὁποιασδήποτε ἐπιθυμίας καὶ τοὺς διάφορους ἀκάθαρτους λογισμοὺς μὲ τοὺς ὁποίους δενόμαστε μὲ κάποιο πάθος καὶ πέφτουμε στὴν ἀντίστοιχη ἁμαρτία. Ἔτσι μπαίνουν μέσα μας οἱ δαίμονες καὶ κλέβουν τὸν πνευματικό μας θησαυρό…
[Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο, Τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ]