Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Διὰ νὰ προφυλάττεσθε ἀπὸ τὰ μαγικὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἐνέργειαν τῶν δαιμόνων καὶ μάγων, νὰ ἔχετε ὅλοι μικροὶ καὶ μεγάλοι, ἄνδρες τε καὶ γυναῖκες, τίμιον Σταυρόν, εἴτε ξύλινον, εἴτε χάλκινον, εἴτε ἄλλης ὕλης, κρεμασμένον εἰς τὸν λαιμόν σας, καθὼς ἀναγινώσκομεν εἰς τὸν βίον τῶν Ἁγίων πέντε Μαρτύρων, ὅτι καὶ οἱ παλαιοὶ Χριστιανοὶ ὅλοι εἶχον Σταυρὸν εἰς τὸν τράχηλον.
Καὶ διὰ τοῦτο ὁ Ἀποστολικὸς ἐκεῖνος Παγκράτιος ὁ Ταυρομενίας Ἐπίσκοπος, εἰς ὅσους ἐβάπτιζε Χριστιανούς, ἔδιδε καὶ ἕνα σταυρὸν κέδρινον· πολλὰ γὰρ ἐφοβεῖτο ὁ διάβολος καὶ οἱ δαίμονες τὸν τύπον τοῦ τιμίου Σταυροῦ, καὶ φεύγουσιν ἀπὸ ἐκεῖ ὅπου τὸν βλέπουσι, καθὼς καὶ αὐτοὶ οἱ ἴδιοι δαίμονες τὸ ὡμολόγησαν· ἐρωτηθέντες γὰρ οὗτοί ποτε ἀπὸ τὸν Ἅγιον Ἰωάννην τὸν Βοστρινόν, τὸν ἔχοντα ἐξουσίαν κατὰ τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων, ποῖα πράγματα τῶν Χριστιανῶν φοβοῦνται περισσότερον, ἀπεκρίθησαν, ὅτι φοβοῦνται τρία τινά· τὸν Σταυρόν, ὁποῦ φοροῦν οἱ Χριστιανοὶ εἰς τὸν τράχηλον, τὸ Ἅγιον Βάπτισμα καὶ τὴν θείαν Κοινωνίαν, ὡς τοῦτο ἀναφέρεται ἐν τοῖς χειρογράφοις Συλλογαῖς, ὁποῦ ἔκαμεν ὁ Ἰωάννης Ἀντιοχείας, διὰ τοῦτο εἶναι προφυλακὴ μεγάλη, καὶ τὸ νὰ κάμνουν οἱ Χριστιανοὶ τὸν Σταυρόν τους, κάθε φορὰν ὁποῦ πίουν νερόν, ἢ ἀρχίσουν νὰ κάμουν κάθε ὑπηρεσίαν καὶ τέχνην, καθὼς τοὺς παραγγέλλει ὁ θεῖος Κύριλλος ὁ Ἱεροσολύμων.
Μέγα δὲ ὅπλον καὶ ἅρμα κατὰ τοῦ διαβόλου εἶναι καὶ τὸ νὰ ἔχουν οἱ Χριστιανοὶ εἰς τὸ ὀσπῆτί τους Ἅγιον Εὐαγγέλιον· ἐπειδὴ λέγει ὁ Χρυσόστομος ὅτι εἰς τὸ ὀσπῆτι ἐκεῖνο ὅπου εἶναι Εὐαγγέλιον, ἐκεῖ δὲν ἐμβαίνει ὁ διάβολος· «εἰ γὰρ ἐν οἰκίᾳ ἔνθα ἂν Εὐαγγέλιον ᾗ κείμενον, οὐ τολμήσει προσελθεῖν ὁ διάβολος· πολλῷ μᾶλλον ψυχῆς, νοήματα τοιαῦτα περιφερούσης, οὐχ ἅψεταί ποτε, οὐδὲ ἐπιβήσεται δαίμων· οὐχ ἁμαρτίας φύσις» (Ὁμιλ. λβ´ εἰς τὸ κατὰ Ἰωάν.)· οἱ δὲ παλαιοὶ Χριστιανοὶ εἶχον καὶ ἀπὸ τὸν λαιμόν τους κρεμασμένα μικρὰ Ἅγια Εὐαγγέλια εἰς προφύλαξίν τους, καὶ μάλιστα αἱ γυναῖκες καὶ τὰ παιδία, ὡς μαρτυρεῖ ὁ αὐτὸς Χρυσόστομος λέγων· «οὐχ ὁρᾷς πῶς αἱ γυναῖκες καὶ τὰ παιδία, τὰ μικρά, ἀντὶ φυλακῆς μεγάλης, Εὐαγγέλια ἐξαρτῶσι τοῦ τραχήλου καὶ πανταχοῦ περιφέρουσιν, ὅπου περ ἂν ἀπίωσιν»; (Ἀνδρ. ιθ´)· πολλοὶ δὲ καὶ τὴν σήμερον περιφέρουσι μαζί των Ἅγια Εὐαγγέλια μικρά.
Τὰ δὲ ἀνδρόγυνα διὰ νὰ μὴ φοβοῦνται ἀπὸ τὸ δέσιμον, ὅταν στεφανώνωνται, πρέπει νὰ ἐξομολογοῦνται πρὸ τοῦ γάμου, νὰ νηστεύσουν τρεῖς ἡμέρας καὶ νὰ στεφανώνονται γινομένης λειτουργίας, καὶ οὕτω νὰ μεταλαμβάνουν τὰ θεῖα Μυστήρια· τινὲς δὲ λέγουν, ὅτι εἶναι προφυλακτικὸν τοῦ δεσμοῦ, καὶ τὸ νὰ βαστάξουν ἐπάνω τους γεγραμμένον τὸ τροπαράκι ἐκεῖνο τῆς Πεντηκοστῆς, τὸ λέγον· «λύει τὰ δεσμά, καὶ δροσίζει τὴν φλόγα, ὁ τρισσοφεγγὴς τῆς θεαρχίας τύπος»· καὶ πρὸ πάντων, πρέπει νά ἔχουν τὰ ἀνδρόγυνα, πίστιν στερεὰν καὶ ἀδίστακτον εἰς τὸν Κύριον, ὅστις θέλει διαλύσει τὰς ἐνεργείας τοῦ δαίμονος.
Ἐὰν διὰ τὴν ὀλιγοπιστίαν τινῶν Χριστιανῶν, δείχνουν οἱ δαίμονες φαντασίας τινάς, εἰς μερικῶν ἀνθρώπων τάφους ἢ εἰς ὀσπήτια ἢ εἰς ἄλλον τόπον, ἐκεῖ πρέπει νὰ καλῆται ἱερεὺς νὰ ψάλλῃ ἁγιασμὸν καὶ νὰ ῥαντίζεται ὁ τόπος, καὶ διὰ τῆς θείας χάριτος διαλύεται ἡ τῶν δαιμόνων ἐνέργεια· μάλιστα δὲ καὶ ἐξαιρέτως, ὅταν τινὰς Χριστιανὸς ἔχῃ νὰ κτίσῃ ὀσπῆτι, ἢ μύλον, ἢ νὰ κατασκευάσῃ καΐκι, ἂς πέρνῃ τὸν ἱερέα νὰ ψάλλῃ ἁγιασμόν, καὶ νὰ διαβάζῃ τὴν ἐν τῷ εὐχολογίῳ εὐχὴν ἐπὶ θεμελίου οἴκου, καὶ τότε ἂς βάνεται τὸ θεμέλιον τοῦ ὀσπητίου, καὶ ἂς κατασκευάζεται τὸ καΐκι.
(Ἀπὸ τὸν «Λόγον κατὰ τῶν μαγικῶν εἰδῶν»)