Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί·
Ἔφθασε σὺν Θεῷ ἡ εὐφρόσυνη ἡμέρα τῆς μεγάλης Θεομητορικῆς Ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως καὶ Μεταστάσεως. Τὴν ἀναμέναμε ἐγκαρδίως, προετοιμαζόμενοι κατὰ δύμαμιν μὲ τὴν καθαρτικὴ νηστεία, τὴν ψυχοτρόφο προσευχή, τοὺς θαυμασίους Παρακλητικοὺς Κανόνες τῆς Παναγίας ποὺ ψάλλαμε κάθε ἀπόγευμα. Παρὰ τὴν θερινὴ ζέστη καὶ τοὺς ποικίλους πειρασμούς, οἱ ὁποῖοι στὴν νηστεία μᾶλλον ἀγριεύουν, προσπαθήσαμε νὰ καλυτερεύσουμε τὴν μετάνοιά μας, νὰ κλείσουμε μὴ καλὲς ἐκκρεμότητες, νὰ ἐξομολογηθοῦμε καὶ νὰ δεχθοῦμε μέσα στὴν ὕπαρξή μας τὰ ζωοποιᾶ Θεία Μυστήρια τοῦ Σώματος καὶ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ μας. Ὦ τῆς μεγίστης χάριτος καὶ εὐλογίας! Δόξα τῇ μακροθυμίᾳ τοῦ Φιλανθρώπου Κυρίου καὶ τῆς Παναγίας Μητρὸς Αὐτοῦ!
Ἡ Κοίμησις καὶ Μετάστασις τῆς Κυρίας Θεοτόκου ἀποτελεῖ σύμφωνα μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες μας, καὶ μάλιστα τὸν τοπικὸ Ἅγιο Ἀντώνιο, Ἀρχιεπίσκοπο Λαρίσης, τὸν ἐπιλεγόμενο «νέο θεολόγο» (ΙΔ΄ αἰ.), πληροφορία ἀναντίρρητη τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων καὶ τῆς ἐλπιζομένης θεώσεως. Ὅπως κάποτε, στὸν Εὐαγγελισμό της, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ κατῆλθε καὶ εἰσῆλθε μέσα στὸ Πανάγιο Σῶμα της, ἔτσι καὶ τώρα, ὁ Θεάνθρωπος κατέρχεται μὲ μυριάδες ἁγίων Ἀγγέλων γιὰ νὰ παραλάβει τὴν πανάχραντη ψυχὴ τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας. Σὲ Αὐτὴν ἡ ὁποία τὸν γέννησε «ὑπεραγίως» ἐπέδειξε ὁ Χριστός μας ὑπερφυσικὸ τρόπο Παρουσίας καὶ τιμῆς κατὰ τὴν εὐλογημένη Κοίμησή της.
Ὁ Υἱὸς καὶ Θεός της ἐναγκαλίζεται τὴν ψυχή της μὲ τὶς θεϊκὲς χεῖρες Του, καὶ Αὐτὴ μὲ τὴν σειρά της εὐλογεῖ ὅλους ὅσοι ἔχουν ἐναποθέσει σὲ Αὐτὴν τὶς ἐλπίδες τους, σὰν μοναδικὴ Μητέρα τῆς Ζωῆς!
Ἡ Παναγία μας ἀνέρχεται ἀπὸ τὰ πρόσκαιρα στὰ αἰώνια καὶ ἀπὸ τὰ χαμαίζηλα στὰ ὑψηλότατα, γιὰ νὰ τὴν προσκυνήσουν ὄχι μόνον οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, Προφῆτες, Ἱεράρχες καὶ Μάρτυρες, ἀλλὰ καὶ ὅλα τὰ τάγματα τῶν ἁγίων Ἀσωμάτων Δυνάμεων.
Ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἀφοῦ καὶ τὸ Πανάχραντο Σῶμα της γεύθηκε ἐπίσης τὴν ἀφθαρσία τῆς αἰωνιότητος, ἠδύνατο πλέον νὰ ψάλλει χαρμοσύνως τὰ τοῦ ἱεροῦ Ψαλτηρίου ἁρμόδια: «Ἐγνώρισάς μοι ὁδοὺς ζωῆς· πληρώσεις με (θὰ μὲ γεμίσεις) εὐφροσύνης μετὰ τοῦ Προσώπου σου, τερπνότητες ἐν τῇ δεξιᾷ σου εἰς τέλος» (Ψαλμ. ιε΄ 11).
Ἡ χαρά Της ὅμως δὲν περιορίσθηκε καὶ δὲν περιορίζεται σὲ Αὐτὴν προσωπικῶς. Ἐπιθυμεῖ μὲ εἰλικρινῆ ἐπιθυμία νὰ συμμετάσχουν εἰς αὐτὴν -εἰ δυνατὸν- ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Δὲν παύει νὰ παρακαλεῖ γιὰ ὅλη τὴν κτίση, γιὰ τὸν κόσμο ἅπαντα. Πόσο μᾶλλον γὰ τοὺς πιστοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς καὶ μάλιστα τοὺς τηρητὲς τῶν Πατρώων Παραδόσεων! Ὅλα πλέον εἶναι δυνατὰ στὴν Μητροπαρθενικὴ χάρη της!
Ὅπως Αὐτὴ δάνεισε Σῶμα στὸν Μονογενῆ Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ, ἔτσι καὶ Ἐκεῖνος τῆς μετέδωσε κατὰ χάριν ὅλων τῶν καλῶν καὶ ἀγαθῶν Του: ἤτοι, «ἁγιωσύνης, καθαρότητος, εὐσπλαγχνίας, ἀγαθότητος, φιλανθρωπίας». Γι’ αὐτὸ καὶ μᾶς ὑπόσχεται ἀψευδῶς ἡ Πάναγνος καὶ Φιλάνθρωπος Μητέρα σὲ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς: «Πάντοτε θὰ σᾶς συμπονῶ· ὄχι μόνον ἐσᾶς, ἀλλὰ καὶ τοῦ κόσμου παντός»!
Ἄρα, τίποτε δὲν ἀδυνατεῖ στὴν Ἐλεήμονα χάρη της, τίποτε δὲν μένει ἀνολοκλήρωτο, τίποτε ἀμφίβολο· ἀρκεῖ μόνον κάθε τι ἀπὸ ὅσα τῆς θέτουμε καὶ ἀπὸ ὅσα τῆς ζητοῦμε, νὰ εἶναι γεμᾶτο μὲ τὴν δική μας ἀδίστακτη πίστη καὶ τὴν πραγματικὴ καὶ ἀνεπαίσχυντη αἴτηση.
Ὅμως, τί σημαίνει «ἀνεπαίσχυντη αἴτηση»; Δὲν φθάνει, ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφές, νὰ πιστεύουμε θεωρητικὰ ὀρθῶς, ἀλλὰ εἶναι ἀνάγκη καὶ ὁ τρόπος τῆς ζωῆς μας νὰ συνηγορεῖ καὶ νὰ ἐνισχύει, καὶ ὄχι νὰ ἐμποδίζει τὸ κάθε αἴτημά μας.
Ἡ Παναγία μας εἶναι ἡ πιὸ Ταπεινὴ ἀπὸ τοὺς ταπεινοὺς καὶ ἡ πιὸ Σεμνὴ ἀπὸ τοὺς σεμνούς. Ὅπου ὅμως ἐπικρατεῖ κενοδοξία, ἀνθρωπαρέσκεια, ἀλαζονεία, ἐπιδεικτικότητα, ἀναισχυντία καὶ ὑπερηφάνεια, ἐκεῖ ἡ χάρη καὶ εὐλογία Της ἀπομακρύνονται καὶ φυγαδεύονται. Σὲ ὅσους ἀνθρώπους τὸ πνεῦμα τους ὑποδουλώνεται στὸ σαρκικὸ φρόνημα, αὐτοὶ ζοῦν ζωὴ χαμερπῆ καὶ ἀνάξια τῆς ὑψηλῆς κλήσεως καὶ ἀποστολῆς τους.
Τὰ μηνύματα τῶν καιρῶν εἶναι καταιγιστικά. Ὅλα τονίζουν καὶ βοοῦν μὲ κάθε τρόπο, ὅτι εἴμαστε θνητοὶ καὶ ὅτι ὁ βιολογικὸς θάνατος μᾶς καταδιώκει συνεχῶς. Ὑπάρχει μιὰ πρωτοφανὴς παγκόσμια ἀναταραχὴ καὶ παραζάλη. Οἱ ἄνθρωποι βρίσκονται σὲ μεγάλη ἀπορία καὶ ἀνησυχία: Τελικά, ποιός θέλει τὸ πραγματικὸ καλό τους; Ποιός νοιάζεται πραγματικὰ γι’ αὐτούς;
Πόλεμοι καὶ ἐξολοθρεμοὶ ἐπικρατοῦν. Κυριαρχεῖ φοβερὴ ἐκμετάλλευση καὶ ἡ φύση καταστρέφεται. Ἀκραία ξηρασία μαστίζει τὴν Εὐρώπη, τὴν Κίνα, καὶ πολλὲς ἄλλες περιοχὲς τοῦ πλανήτη. Οἱ θάλασσες, οἱ λίμνες καὶ οἱ ποταμοὶ ἀποξηραίνονται καὶ στερεύουν. Ἡ ἔλλειψη φυσικῶν πόρων, ἐνέργειας, τροφίμων, ὅπως καὶ νεροῦ, ζωντανεύουν ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν μας ἐφιαλτικὲς εἰκόνες τοῦ βιβλίου τῆς ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως!
Ἀλλὰ τὸ πιὸ ἀνησυχητικὸ εἶναι ἡ φοβερὴ κατάπτωση τῶν ἀρχῶν πίστεως καὶ ἤθους, βάσει τῶν ὁποίων οἱ κοινωνίες ζοῦσαν καὶ ἄντεχαν καὶ ἀνακαινίζονταν. Ἡ Ἀποστασία εἶναι ἐμφανὴς σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα. Ἡ ἀπειλὴ ἀκόμη καὶ αὐτῆς τῆς θεοσδότου Ἐλευθερίας μας, τοῦ αὐτεξουσίου καὶ τῆς συνειδητότητός μας ὡς προσωπικῶν καὶ λογικῶν ὄντων μὲ θεία καταγωγὴ καὶ θεία κλήση ἀμφισβητοῦνται καὶ δυναστεύονται μὲ τρόπους μὴ ἀποδεκτούς, γιὰ τὸ δῆθεν καλό μας καὶ τὴν δῆθεν καλύτερη ἐξυπηρέτησή μας.
Ὅλα αὐτά, γιὰ ὅσους τὰ ἀντιλαμβάνονται ὀρθῶς καὶ πνευματικῶς, καὶ ὄχι φοβικῶς καὶ ἀπελπιστικῶς, ἀποτελοῦν ἰσχυρὲς προκλήσεις γιὰ προσφυγὴ στὴν Κυρία Θεοτόκο ἐν μετανοίᾳ, καὶ δι’ Αὐτῆς στὸν Κύριο καὶ Θεό μας Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄ Τιμ. β΄ 4), ἀκόμη καὶ μὲ τρόπους ὀδυνηρούς, ποὺ ἡ ἀνεξιχνίαστη ἀγαθὴ Πρόνοιά Του οἰκονομεῖ.
Εἴθε ἡ Παναγία μας νὰ προστατεύει ἅπαντας καὶ νὰ πρεσβεύει θερμῶς ὑπὲρ ὑγείας, εἰρήνης καὶ σωτηρίας πάντων ἡμῶν τῶν εὐσεβῶν καὶ Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Ἀμήν!
Μετὰ τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης
Ὁ Μητροπολίτης
+Ὁ Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος ΚΛΗΜΗΣ
Λάρισα, 15/28-8-2022