Τὸ ἀπόγευμα τῆς Τρίτης, 26-1/8-2-2022, τελέσθηκε μὲ ἱεροπρέπεια, ἐπισημότητα καὶ κατάνυξη ἡ Ἐνθρόνισις τοῦ νεοεκλεγέντος Σεβ. Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντος στὸν Ἱερὸ Καθεδρικὸ Ναὸ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου στὴν πόλη τῆς Λαρίσης. Παρέστη ὁ ἄχρι τοῦδε Τοποτηρητὴς τῆς Μητροπόλεως Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Καλλίνικος, οἱ Σεβ/τοι Μητροπολῖτες Πειραιῶς & Σαλαμῖνος κ. […]

Τὴν Πέμπτη, 21-1/3-2-2022, σύμφωνα μὲ πρόσφατη Συνοδική ἀπόφαση, τελέσθηκε τὴν πρωία ἡ Θεία Λειτουργία στὸν Ἱερὸ Ναὸ Εὐαγγελιστρίας Καραβᾶ Πειραιῶς ἀπὸ τὸν Θεοφ. Ἐπίσκοπο Γαρδικίου κ. Κλήμη, ὡς νεώτερο κατὰ τὰ πρεσβεῖα, καὶ ἔλαβαν μέρος ὁ Ἱερομ. π. Καλλίνικος καὶ ὁ Ἱεροδ. π. Χρυσόστομος. Παρόντες συμπροσευχόμενοι ἦσαν ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας μας Ἀθηνῶν καὶ

ΜΕΤΑΞΥ τῶν ἀναριθμήτων κειμένων, τὰ ὁποῖα συνέταξε ὁ μακαριστὸς Ἡγέτης καὶ Πρόεδρος τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν ἅγιος Μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης (+7.9.1955), τὰ περισσότερα ἐκ τῶν ὁποίων ἀσχολοῦνται μὲ τὸ πρόβλημα τῆς Ἑορτολογικῆς Καινοτομίας, εἶναι καὶ τὸ ἀναδημοσιευόμενο ἐνταῦθα μὲ τὸν ὡς ἄνω τίτλο. Πρόκειται γιὰ συνοπτικὸ κείμενο, τὸ ὁποῖο μὲ πυκνότητα καὶ γλαφυρότητα ἀναφέρεται

Ο άγιος Επίσκοπος Επίσκοπος Θεοφάνης ο Έγκλειστος σε μήνυμά του νπρος μια αποθνήσκουσα γυναίκα γράφει: «Δεν θα πεθάνεις. Το σώμα σου θα πεθάνει, άλλα εσύ θα μεταφερθείς σε ένα διαφορετικό κόσμο, θα είσαι ζωντανή, θα έχεις μνήμη του εαυτού σου και θα αναγνωρίζεις όλο το κόσμο που σε περιβάλει. Εκει θα σε συναντήσουν οι γονείς

“Θά ρθη καρός, που ο διάβολος θά μπή μέσα σ’ ένα κουτί και θά φωνάζη. Και τα κέρατά του θά’ ναι στα κεραμίδια”. Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός       Το σπίτι ήταν πάντα ένα ιερό καταφύγιο αγάπης, ησυχίας και σωφροσύνης και, γιά τους χριστιανούς, μια δεύτερη μικρή εκκλησία. Πρίν χρόνια όμως οι πόρτες των σπιτιών άνοιξαν

Εἰσαγωγικὸ Σημείωμα ΤΟΝ Ὀκτώβριο τοῦ 2019 ἀναρτήθηκε ὑλικὸ σὲ γνωστὸ Πρακτορεῖο Ἐκκλησιαστικῶν Εἰδήσεων, τὸ ὁποῖο στρέφεται εὐθέως ἐναντίον τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου Ἑλλάδος ἀπὸ μέρους Νεοημερολογιτῶν. Στὴν ὕποπτη καὶ παράδοξη αὐτὴ σύμπτωση, ἐνῶ τοὺς Καινοτόμους Οἰκουμενιστὲς ἀπασχολεῖ ὑποτίθεται τὸ θέμα τῆς Οὐκρανίας, ὑπάρχει προφανῶς κάποια σκοπιμότητα, καὶ εἶναι πράγματι θλιβερὸ νὰ ἀναμειγνύουν

ΚΑΘΕ ἀναφορὰ στὸν Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη (+1911), τὸν κορυφαῖο λογοτέχνη πεζογράφο τῆς Πατρίδος μας, ἔχει βαρύτητα καὶ σοβαρότητα μεγίστη, καὶ ὡς ἐκ τούτου πρέπει νὰ γίνεται μὲ δέος καὶ εὐσυνειδησία. Ἡ ἀξία του εἶναι μοναδικὴ καὶ τὸ μήνυμά του διαχρονικὸ καὶ ἀφυπνιστικό. Τὸ ὅτι βίωνε τὴν Πίστι τῶν προγόνων μας μὲ συνέπεια θαυμαστὴ καὶ ἐξυμνοῦσε αὐτὴν