ΚΕΙΜΕΝΑ

Γ΄ Κυριακὴ Νηστειῶν(Μάρκ. Η’ 34-38)ὑπὸ Νικηφόρου τοῦ Θεοτόκη Ἀπόδοση στὴν καθομιλουμένη «Εἶπεν ὁ Κύριος· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὑτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι». Ἀκοῦτε θεϊκή μεγαλοσύνη; Ἄν καί ἔχει τήν δύναμη καί τήν ἐξουσία, ὡς Θεός, οὔτε μᾶς ἀναγκάζει οὔτε μᾶς τό ἐπιβάλλει, ἀλλά ἀφήνει τόν καθένα ἐλεύθερο στό […]

ΑΠΟ ΤΟ ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟ ΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΩΝ ΑΓΙΩΝ Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ: Ο Νεομάρτυρας Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε στη Ραψάνη το 1798 από ευσεβείς γονείς. Ο πατέρας του ονομαζόταν Χατζη-Λάσκαρης και η μητέρα του Σμαράγδα Σακελλαρίδου. Στην παλαιά αργυρή λειψανοθήκη του Αγίου (19ου αι.) διαβάζουμε κατά λέξη: «Ο ΕΝΔΟΞΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΘΛΗΣΑΣ ΕΝ ΤΥΡΝΑΒΩ ΚΑΤΑ

(Μέρος 1ο) ΑΓΙΟΥ ΦΙΛΑΡΕΤΟΥ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ (+1985) Το βιβλίο αυτό[1] του μεγάλου Ομολογητού Αγίου των εσχάτων χρόνων, Φιλαρέτου Βοσνεσένσκι, Μητροπολίτου Νέας Υόρκης της Εκκλησίας της Ρωσικής Διασποράς, βασίζεται  σε διαλέξεις για την ηθική θεολογία, τις οποίες συνέταξε ο Άγιος ως Ηγούμενος το 1936, μετά την αποφοίτησή του από τα Ποιμαντικά Μαθήματα του Αγίου Βλαδιμήρου

Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ Ο πόλεμος, ως ένοπλη και αιματηρή σύγκρουση οργανωμένων ομάδων, αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα και αγωνιωδέστερα προβλήματα του ανθρώπου, ιδιαίτερα στην εποχή μας. Η εμπειρία των δύο παγκόσμιων πολέμων, η ατελείωτη σειρά των πολεμικών εμπλοκών που τους διαδέχονται, αλλά και η ύπαρξη των τρομακτικών μέσων καταστροφής, που

Ἱεροῦ Χρυσοστόμου ΦΑΙΔΡΑ σήμερον ἡ πανήγυρις καὶ λαμπροτέρα σήμερον ἡ συνάθροισις. Ἀλλὰ ποία εἶναι ἡ αἰτία; Ἐγὼ γνωρίζω ὅτι τῆς νηστείας εἶναι τὸ κατόρθωμα τοῦτο, ὄχι τῆς παρούσης, ἀλλὰ τῆς προσδοκωμένης νηστείας. Ἐκείνη κατὰ ἀλήθειαν, ἐκείνη μᾶς ἐσυμμάζωξε πρὸς τὸν πατρικόν μας οἶκον· ἐκείνη καὶ τοὺς προτήτερον ῥαθυμοῦντας, τοὺς ἐπανήγαγε σήμερον πρὸς τὰς μητρικὰς ἀγκάλας.

Ὁσίου Γέροντος Ἱερωνύμου τῆς Αἰγίνης * Εἴτε ἔχεις ζῆλον εἴτε ὄχι, τὴν προσευχὴν δὲν θὰ κόβῃς οὔτε θὰ ἀμελῇς. Διὰ πολλοὺς λόγους τὴν προσευχὴν δὲν θὰ κόβῃς οὔτε θὰ ἀμελῇς. Προσπάθησε ἐπίσης, ἕνα κόμπο δάκρυ κάθε βράδυ νὰ ἔχῃς. * Ἐπιμένετε καὶ αὐξάνετε τὴν προσευχήν. Θὰ κάμετε τὴν προσευχήν, τὴν ὁποίαν ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία μας,

Πολλοί προσερχόμενοι στην εξομολόγηση, δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα ή δεν έχουμε κάτι να πούμε και φέρνουμε σαν δικαιολογία την αδύναμη μνήμη μας. Γι’ αυτό και ζητάμε από τον Πνευματικό (Επίσκοπο ή Ιερέα) να μας βοηθήσει. Όμως γράφει ορθά κάποιος Κληρικός ότι, «η αδύναμη μνήμη και η ξεχασιά δεν αποτελεί πάντα δικαιολογία. Μπορεί να προέρχεται από

Γνωρίζουμε πὼς ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι ὁ ἐπικεφαλὴς τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας καὶ πὼς τὰ μέλη Αὐτῆς ὀφείλουν νὰ τὸν ἀκολουθοῦν. Ἀρκεῖ βεβαίως ὁ Ἐπίσκοπος νὰ μὴ κηρύττει, φανερὰ καὶ δημόσια (ΙΕ΄ Κανόνας τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου), κάποια αἵρεση, ὄχι φανταστική, ἀλλὰ ἤδη κατεγνωσμένη ἀπὸ Συνόδους ἤ Πατέρες (στὸν ἴδιο Κανόνα), καὶ νὰ μὴ σφάλλει ὡς προς τὴν

            Τὸ ἄλλοτε πυκνὸν δάσος τὸ εὑρισκόμενον εἰς τὴν περιφέρειαν Δοξαρᾶ, εἰς τὸ ὁποῖον ὁ Ἅγιος ἠσκήτευσε καὶ ἐμαρτύρησε, σήμερον δὲν ὑπάρχει. Ὑπάρχουν μόνον ἐλάχιστα δένδρα. Πρό τινος ἐσώζετο καὶ τὸ δένδρον, εἰς τὸ ὁποῖον ὁ Ἅγιος ἐκρεμάσθη καὶ ἐμαρτύρησεν, ἀλλὰ μὲ τὴν πολυκαιρίαν ἀφοῦ μέχρι ῥίζης ἐξηράνθη, ἔπεσε καὶ οἱ Χριστιανοὶ ἔκοψαν τοῦτο εἰς

Ὁ ἐν ἁγίοις πατὴρ ἡμῶν Ἀχίλλειος γεννήθηκε στὴν Καππαδοκία ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ εὐγενεῖς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι τοῦ ἐξασφάλισαν καλὴ μόρφωση στὴν κοσμικὴ παιδεία καὶ κυρίως στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη. Ὅταν ἐνηλικιώθηκε, μὲ τὴ νηστεία, τὶς ἀγρυπνίες καὶ τὴν κατὰ Θεὸν ἄσκηση, «διέθετε ἀναβάσεις ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ», κατὰ τρόπον ὥστε νὰ φυλάγει