«Καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ αὐτοῦ, ἵνα πιστεύωμεν τῷ ὀνόματι τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ
Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἀγαπῶμεν ἀλλήλους καθὼς ἔδωκεν ἐντολήν».
(Α΄ Ἰω. 3, 23)
Αὐτὸ εἶναι ἕνα σύντομο εὐαγγέλιο σωτηρίας. Ἡ πίστη στὸν Χριστὸ καὶ στὴν Θεϊκὴ ἀγάπη. Αὐτὰ τὰ δύο στὴν πραγματικότητα εἶναι μία ἐντολή, γιατὶ ἀποτελεῖ μία αἴσθηση καὶ μιὰ διάθεση. Ὅποιος πιστεύει στὸν Χριστὸ πιστεύει γιατὶ τὸν ἀγαπᾶ. Ἀπὸ τὴν πίστη βλασταίνει, φύεται ἡ ἀγάπη καὶ ἀπὸ τὴν ἀγάπη ἡ πίστη. Γιατὶ ἡ μία διαμέσου τῆς ἄλλης ἀναπτύσσεται καὶ τελειώνεται. Ἡ ἀγάπη καὶ ἡ πίστη εἶναι ψυχικὰ δίδυμες ἀδελφές. Ἡ ἀγάπη ἀναπτύσσεται μὲ τὴν πίστη ἀλλὰ καὶ ἡ πίστη μὲ τὴν ἀγάπη. Ὅποιος ἀγαπᾶ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, αὐτὸς πιστεύει σὲ Αὐτόν, σὲ ὅλα Του πιστεύει, γιατὶ ἔχει ἐγγύηση σὲ Αὐτόν, ἐγγύηση ποὺ τοῦ παρέχει ἡ ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη ἀνακοινώνει στὸν ἄνθρωπο τὸ μυστήριο τοῦ Θεανθρώπου.
Ὅσο περισσότερο ὁ ἄνθρωπος, μὲ τὴν πίστη, ἀναγνωρίζει τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, τόσο περισσότερο τὸν ἀγαπᾶ καὶ ὅσο περισσότερο τὸν ἀγαπᾶ τόσο πιὸ πολὺ τοῦ ἀποκαλύπτονται τὰ μυστήρια τοῦ Χριστοῦ. Ἡ εὐαγγελικὴ ἐμπειρία εἶναι μεμαρτυρημένη. Ὁ Χριστὸς μὲ τὴν πίστη κατοικεῖ στὸν ἄνθρωπο καὶ ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν ἀγάπη ριζοῦται στὸν Χριστὸ (Ἐφεσ. 3, 17.18). Αὐτὲς οἱ δίδυμες ἀδελφές, δηλ. ἡ ἀγάπη καὶ ἡ πίστη, ἀναπτύσσουν στὴν ψυχὴ καὶ τὶς ἄλλες εὐαγγελικὲς ἀρετὲς καὶ διαμέσου αὐτῶν ὁ Κύριος ἐνδιατρίβει στὸν ἄνθρωπο καὶ ὁ ἄνθρωπος στὸν Κύριο.
(Ἀρχιμ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Οἱ τρεῖς Καθολικὲς Ἐπιστολὲς Ἰωάννου,μετάφρ. Μιχαὴλ Σ.
Χρυσανθόπουλου, ἐκδ. Β. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 1988, σελ. 79-80)