• Ὅταν βαδίζεις τὴν ὁδὸ τοῦ Χριστοῦ, πολλοὶ ἄνθρωποι – ἴσως καὶ οἱ πιὸ στενοί σου συγγενεῖς – θὰ σὲ κοροϊδεύουν. Μὴν σὲ ἀπασχολεῖ αὐτό. Μὴν σὲ ἀνησυχεῖ. Θυμήσου, ὅτι καὶ τὸν Χριστὸ Τὸν κοροΐδευαν. Μὰ Αὐτός, δὲν τοὺς ἐχθρευόταν. Σιωποῦσε. Καὶ προσευχόταν γι’ αὐτούς. Τὸ ἴδιο, νὰ κάνεις καὶ ἐσύ. (Ἅγιος Ἰννοκέντιος τῆς Μόσχας)
• Μὴν φοβᾶσαι τὰ πικρόχολα σχόλια καὶ τὸν ἐμπαιγμὸ τῶν ἀνθρώπων. Αὐτὸς ὁ φόβος εἶναι διαβολικός. Νὰ σκέφτεσαι μόνο τί λέει ὁ Κύριος καὶ Θεὸς γιὰ σένα, καθὼς καὶ οἱ Ἅγιοι καὶ οἱ Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ. (Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης)
• Μὴν ἐκνευρίζεσαι ὅταν σὲ χλευάζουν, μὴν κακιώνεις ἐκείνων ποὺ σὲ μισοῦν καὶ σὲ συκοφαντοῦν, ἀλλὰ νὰ τοὺς ἀγαπᾶς, σὰν νὰ ἦταν γιατροὶ ποὺ τοὺς ἔστειλε ὁ Θεός, γιὰ νὰ σὲ διδάξουν τὴν ταπείνωση. Νὰ προσεύχεσαι στὸ Θεὸ γι’ αὐτούς. “Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς” (Ματθ. 5,44). (Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης)
• Μέγιστο ἔργο κάνει αὐτὸς ποὺ ὑπομένει μὲ εὐχαριστία τὴν ὕβρη ἢ τὴν προσβολὴ χάριν τοῦ Κυρίου. Ἡ ταπείνωση καὶ ἡ ἀγάπη σὲ τοῦτο ἀκριβῶς βρίσκονται: στὴν ἀγόγγυστη ὑπομονὴ τῶν θλίψεων, ποὺ μᾶς προξενοῦν οἱ συνάνθρωποί μας. Ἀπὸ αὐτὸ καὶ μόνο, ἔχουν σωθεῖ πολλοί… (Ὅσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
• Ἂν δὲν τὰ ὑπομένεις, ἀλλὰ ἀντίθετα πικραίνεσαι, ἀγανακτεῖς καὶ ὀργίζεσαι ἐναντίον ἐκείνων ποὺ σὲ προσβάλλουν, δὲν μπορεῖς νὰ φτάσεις στὴν τελείωση καὶ νὰ σωθεῖς. Μία τέτοια ἀντίδραση χαρακτηρίζει τοὺς ἀρχάριους, τοὺς ἐμπαθεῖς, τοὺς ὀλιγόψυχους καὶ τοὺς ἐπιπόλαιους. Τῶν τελείων ὅμως χαρακτηριστικὸ εἶναι, νὰ δέχονται κάθε κακὸ μὲ χαρὰ καὶ νὰ τὰ ὑπομένουν μὲ εὐχαριστία. (Ὅσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
• Οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας, μᾶς ἀντιμετωπίζουν ἐμᾶς τοὺς πιστούς, ὡς ”πτωχούς τῷ πνεύματι”, ὡς ἀνόητους. Δὲν τοὺς ἀρέσει ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας. Γελοῦν κοροϊδευτικά, μὲ ὁ,τιδήποτε ἐμεῖς θεωροῦμε ἱερό. Συχνὰ τυχαίνει νὰ ἀκοῦμε ἀπὸ πιστούς, ἀναγκασμένους νὰ ζοῦν ἐν μέσῳ ἑνὸς ἐχθρικοῦ κόσμου, πόσο δύσκολο τοὺς εἶναι νὰ ὑφίστανται τὶς διαρκεῖς κοροϊδίες, τοὺς χλευασμούς. Τέτοια συμπεριφορά, θὰ πρέπει νὰ τὴν θεωροῦμε τιμὴ γιὰ ἐμᾶς. ”Εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόματι Χριστοῦ, μακάριοι, ὅτι τὸ τῆς δόξης καὶ δυνάμεως καὶ τὸ τοῦ Θεοῦ Πνεῦμα ἐφ’ ὑμᾶς ἀναπαύεται” (Α΄ Πέτρ. 4,14). Ἂν γελοῦν μαζί μας, ἂν δὲν μᾶς ἀγαποῦν, αὐτὸ σημαίνει, ὅτι ἐμεῖς δὲν εἴμαστε τοῦ κόσμου τούτου. Δὲν πρέπει νὰ ὀργιζόμαστε καὶ νὰ νοιώθουμε ἀμηχανία, μὲ τέτοια συμπεριφορά. (Ὅσιος Νίκων τῆς Ὄπτινα)