
«Δέσποτα Πολυέλεε, Κύριε Ιησού Χριστέ, Ιατρέ των ψυχών και των σωμάτων ημών, ελθέ και θεράπευσον και εμέ τον αχρείον δούλον σου.
Εμακρύνθην από Σου. Επλήγωσα την Αγαθότητα και την Αγάπην Σου. Ήμαρτον εις τον Ουρανόν και ενώπιόν Σου. Πάσας τας ανομίας διέπραξα. Όλος κείμαι εστερημένος πάσης αρετής και υγείας ψυχικής και σωματικής. Το σώμα μου ησθένησεν. Η ψυχή εκακώθη. Το πνεύμα αδυνατεί. Η βούλησις εξετράπη. Τα πάντα συμπνίγονται και πάσχουν εντός μου. Κατέβην έως «Άδου κατωτάτου».
Λύτρωσαί με, Κύριε, από τον ψυχικόν πνιγμόν τον οδυνηρόν και το βάρος της καρδίας το καταθλίβον με δικαίως. Πάσας τας αμαρτίας διέπραξα. Αύται πολεμούσι με. Αύται εμποιούσι μοι την αφόρητον ταύτην βάσανον. Ελέησον με, Κύριε. Μόνος εγώ πταίω διά την τοιαύτην ερήμωσιν και καταστροφήν της ψυχής και του σώματός μου. Ο εγωισμός με εκυρίευσεν. Η αμέλεια με ηχμαλώτισεν. Η ακηδία με ενέκρωσε. Συγχώρησόν μοι, Κύριε, και θεράπευσον την αθλίαν ψυχήν μου.
Απέλασον μακράν απ’ εμού το πονηρόν πνεύμα το εμποιούν εμοί τούτον τον αφόρητον πνιγμόν της ψυχής και του σώματος. Απομάκρυνον απ’ εμού το βάρος το καταθλίβον την καρδίαν μου.
Ελευθέρωσόν μου την ψυχήν και το σώμα, από πάσης αμελείας, ακηδίας, φυσιώσεως, μετεωρισμού, καταθλίψεως, απελπισίας, αδιαφορίας, αναισθησίας, απογνώσεως και νεκρώσεως. Εγώ αυτοπροαιρέτως ενέβαλον την ψυχή μου εις όλα ταύτα. Συγχώρησόν μου, Κύριε, τα πλήθη των αμαρτημάτων. Θεράπευσόν με από του πλήθους των παθών μου. Δος Κύριε ίνα μη Σε λυπήσω ποτέ πλέον ένεκα των παθών των κυριευσάντων την αθλίαν ψυχήν μου. Άρον απ’ εμού τον κλοιόν τον βαρύν τον της αμαρτίας. Αποδίωξον απ’ εμού πάντα εχθρόν και πολέμιον. Ειρήνευσόν μου, Κύριε, την ζωήν και την ψυχήν.
Καθάρισόν με από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος. Όπως δυνηθώ εκφυγείν από τα πονηρά πνεύματα τα εμποιούντα εμοί το σκότος και τον ζόφον, την απόγνωσιν και την κόλασιν. Ανόρθωσόν με από κλίνης οδυνηράς και στρωμνής κακώσεως. Η κατάθλιψις και ο φόβος και η αιχμαλωσία των λογισμών μου αποστραφήτωσαν απ’ εμού. Κύριε, γενηθήτω μοι ως θέλεις.
Ευδοκία της Σης Αγαθότητος, συντριβήτωσαν οι εχθροί μου και ο παλαιός άνθρωπος συν τοις πάθεσι και ταίς επιθυμίαις αυτού. Γένοιτο Κύριε το θέλημά Σου επ’ εμοί ώστε χαίρων και αγαλλόμενος, άλυπος και φαιδρώ τω προσώπω ακολουθώ Σε και δοξάζω Σε, υμνώ και ευλογώ Σε εις πάντας τους αιώνας.
Επισκεψε και ενίσχυσόν με διά της προνοητικής Δυνάμεώς Σου ίνα Σε δοξάζω και ψάλλω, Σέ τον Εύσπλαχνον Κύριον συν τω Πατρί και τω Πνεύματι εις τους αιώνας. Συ εί ο Παρακλήτωρ μου συν τω Πανυπερπολυευσπλάχνω Πατρί και τω Παναγίω Παρακλήτω Πνεύματι εν πάσαις ταίς θλίψεσι ταίς ευρούσαις με πάσας τας ημέρας της ζωής μου.
Ελέησόν με Κύριε και συγχώρησόν μοι τον κατατεθλιμμένον και κεκακωμένον ψυχή τε και σώματι. Συ ει η Χαρά και το Φως, η Ανάστασις και η Ζωή, το Έαρ και το Πάσχα ημών το Ευφρόσυνον. Συ επηγγείλω υμίν το: «ου μη σε ανώ ουδ’ ου μη σε εγκαταλείπω».
Συ ει Όστις κατήλθες «έως Άδου ταμείων» αναζητών το απολωλός πρόβατον, τουτέστιν εμέ. Ελέησόν με Κύριε διά πρεσβειών της Παναχράντου Σου Μητρός, της Πανυπερευλογημένης Χαράς πάντων των θλιβομένων, δυνάμει του Τιμίου και Ζωοποιού Σου Σταυρού -του Ξύλου της Ζωής, προστασίαις των Τιμίων Επουρανίων Δυνάμεων Ασωμάτων, πρεσβείαις των Αγίων Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, πρεσβείαις των Αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων, των Αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων, των Οσίων και Θεοφόρων Πατέρων ημών, και πάντων Σου των Αγίων. Αμήν!».
(Ιστότοπος «Βήμα Ορθοδοξίας», 01/07/2023)